A TRANSPARENCIA DE LORES [18.06.2004]

Puerto de Santa María. Esta avenida e outras semellantes puideron ser inspiración da actual pontevedresa Lores de Arabia (G.Mellado, G. Mola, Chanchullo), así conocida popularmente. As palmeiras estaban enfermas, case mortas no mes de marzo do pasado ano. Son os modelos que Pontevedra vai importando ó tempo que os mandiños procuran elimina-las farolas fernandinas (que case desapareceron da cidade), e que existen en toda España. Por certo, en Puerto de Santa María viveu Afonso X, o inventor da letra "ñ". E alí compuxo, talvez, o seu último bloque das Cantigas de Santa María, gloria da lingua galega. (Se teño tempo hei de lle dedicar unha entrada a ese e outros lugares andaluces que levo recorrido). Pero hoxe imos sobre a "transparencia", a non-transparencia será mellor decir, de Lores. 

Pontevedra, 17.04.2013
Entrada n. 1647 do blog 
Artículo do ano 2004, algo retocado, pra adaptalo ás novas i evidentes ameazas ambientalistas.

A transparencia de Lores, [18.06.2004]

Por Xesús López Fernández

            Con motivo do aniversario do 25-M, tres representantes dos grupos que están  no Concello fixeron as súas declaraciós. Cada un, xa se sabe, vende o que pode e o principal do discurso do noso alcalde foi a súa insistencia na política de transparencia que sigue o equipo de goberno. Non me vou referir nada máis que a éso, á transparencia da que fala, porque outras cousas da súa política quedaron xa atrás, como por exemplo o tema do modelo de cidade ou os diversos lemas inventados que produciron un certo acaimento en gran parte da poboación. E tamén na bulsa de votos do BNG, ó mellor por falta da necesaria autocrítica, por non ter en conta os avisos enviados dende distintos grupos de opinión. E non se pode mostrar como modelo  a peatonalización promovida, a privatización dalgunhas prazas que perderon a súa alma e hoxe non son outra cousa que fábricas de ruído ou, privadas de bancos, simples largos desalmados e con fachadas Urban gratis total. ¡Qué triste ve-lo enlousado recente moitas veces escachifado, atal xeito que xa precisa de renovación en moitos lugares! Aparentemente non houbo dirección de obra en moitos casos, senón unha inepcia total. Unha vergonza.

            Non quero ser crítico en demasía no traballo de hoxe, porque a mensaxe de transparencia haina que entender en sentido positivo, e que se non  se dá esa circunstancia, a Política, prostituída, pasa a ser outra cousa. E aínda hai poucos días, en Pontevedra, Xavier Roig, asesor que foi de campaña con Almunia e Joan Laporta, dixo que os cidadáns non creen nos políticos. Tampouco nos partidos. Evidentemente, non contou nada novo, que estamos de volta e por algo houbo unha abstención de máis dun 54 por cen nas europeas, nas que novamente se volveu acusa-la caída dos grupos menores que nalgún caso non parecen ser outra cousa que un pequeno “resto” do que puido ser un partido creado pra acende-la arelanza de moitas xentes. E nese sentido, Galicia, nacionalidade histórica, estáse a quedar baleira... Eu quero insistir no factor da transparencia, que entendo necesaria pra liderar proiectos de tipo urbanístico ou ambiental, nos que un alcalde pode ter máis poder do que moitos lle supoñen. Pero cando dous grupos (BNG e PSOE) lle pedían días atrás ó Valedor do Pobo unha maior implicación na defensa dos dereitos dos cidadáns, ós poucos días se informaba puntualmente de que dend´o Concello de Pontevedra non contestan ó citado Valedor. E podo contalo aquí por propia experiencia, pero tal vez resulte mellor facelo nun próximo traballo.

Direi sí que Lores foi puntualmente informado e que non contestou en relación cunha subvención reconocida en comisión, impagada a día d´hoxe. Prometo que o hei contar, pero tornando ó asunto da transparencia, éso, como asunto ideal, traeme á mente o conto de mosiú Simplom, un tratante en bolas de neve, un don suizo que Cunqueiro sitúa en Pacios, enfermo dun trasudor, e alá vai don Merlín a atendelo e curalo. O  tratante en bolas de neve  marchaba cara  Lamego, pra lle vendere unha ducia ó mitrado, que entoleaba por elas. E na descripción que Cunqueiro fai das distintas bolas que o enfermo porta no baúl poderiase incluir outra: o discurso da transparencia. O escenario se correspondería co Concello de Pontevedra in per locam maritima i estaba anunciada unha novedade, o discurso do alcalde. Na escea están a araucaria, o palmito, o monumento ós Héroes de Ponte San Paio, o edificio do Concello, no que se abre a porta-ventáa que dá ó balcón. Aparece o alcalde, a xente aplaude, e o home dí: “¡ Miñas donas e meus señores, cidadaos e cidadás...!”. E xa non pode seguir porque comeza a nevar forte e seguido. A xente marcha e o alcalde se retira.

A transparencia pode estar enferma, como enfermo estaba mosiú Simplom por un problema dos humores que están no corpo por capas, a semellanza do magro no touciño, según explica don Merlín. E acontece que si se alteran ou mesturan, amolecen as interioridades. Eu entendo que Lores se titule transparente, pero alguén do seu entorno pode non-o ser e as cousas presentan así outro retrato. Merlín recetou daquela unha triaca prepósita e píldoras de mel sedativo, que foron o comezo do remedio pra que o suizo puidera seguir viaxe a Lamego. Coido que no caso da transparencia da que fala Lores, o remedio pode estar nun maior protagonismo da súa parte. Terá que tomar decisiós talvez notariadas ante as asociaciós de veciños que están a agardaren xustamente ese discurso esquecido da transparencia e sinceridade. Así as cousas e nun momento no que certos vendedores  están a ningunea-la Ecoloxía e piden a conculcación das leis, Lores debería erixirse como máximo defensor. Esa sería unha demostración superior á de poñerse tras dunha pancarta, pero non; está co grupo dos conculcadores, que hai tempo que perdeu o carnet de ecoloxista e presuntamente só lle interesa Lourizán como solar.