O EDIFICIO DA DELEGACIÓN DE FACENDA

O edificio da Delegación Provincial da Facenda, nalgún tempo polo de atracción prás xentes da provincia que a el acodían pra cumpriren cos seus deberes fiscales.

Pontevedra, 12.4.2013
Entrada n. 1643 do blog
Artículo de opinión remitido a Pontevedra Viva

O edificio da Delegación de Facenda,

por Xesús López Fernández

            O edificio formaba parte do entramado administrativo da cidade, que éso foi Pontevedra, cidade administrativa á par que comercial, características que veu perdendo a partir da peatonalización salvaxe a que foi sometida en contra do consello de Álvaro Siza, arquitecto portugués que algo sabe, digo eu, sobre a comenencia de que haxa unha certa permeabilidade prá entrada dos vehículos como sabiamente fixeron na Fortaleza de Valença do Minho que, gracias a esa visión parece recupera o seu pulo como pequena urbe comercial, á par que as súas rúas foron dotadas de galerías de servicio soterrañas de dous metros de altura. Aí ten Pontevedra un exemplo a imitar, que non o que tentan exportare, no que moitas mazás da zona vella difícilmente resisten, privadas do fluxo dinámico que durante séculos as caracterizou. Véxase que na saña peatonalizadora acabouse incluso coas arterias da cidade: Michelena, Arzobispo Malvar, Riestra, Lores de Arabia (nome popular prá antigua rúa do Chanchullo), etc.

            Coido que os comercios de Cruz Gallastegui están a tempo de aprenderen o que non se debe facer; que mesmo Ernesto Filgueira, o que foi presidente da Área Comercial da Zona Monumental, declaraba ó Diario de Pontevedra no 1997 que non ían consentire unha peatonalización salvaxe, que sen embargo apoiou arrixadamente máis tarde, como se estivera ó servicio dos ideólogos do Partido que se ve que nunca tiñan dependido da boa marcha dunha tenda pra sacare a familia adiante. I, efectivamente, despois dos anos de política de baldosa, de falsa accesibilidade, de peatonalización (¿teñen seguro de terceiros as bicicletas que entran loucamente, sen sentido, na zona vella?), arrasarían tamén o outro símbolo da cidade, o de administrativa, asentando moitas das delegaciós en Campolongo, extra muros da urbe, cara onde tentaron levare a burbulla inmobiliaria. Así, a urbe vai medrando cara a periferia ó tempo que se deshabita a zona monumental.

            Na vella Delegación da Facenda debe permanecer, seguramente, un uso moi limitado, como especie de lar de okupas. E foi unha pena que non se mantivese activa, coa súa vella identidade, que realmente non era necesario o traslado a Fernández Ladreda. E agora, cando se fala de que Facenda quer vendere o edificio, que incluso algús propoñen a habilitación do mesmo como hotel de cinco estrelas, a cousa non pinta ben, que a peatonalización case se carga  outra instalación hoteleira da cidade. E neste momento da película fala Louro, coido que con sentido. Afirma o home que o ideal é que esa casona manteña algún tipo de actividade administrativa, retorno que xa non parece posible porque moitos dos servicios e despachos están hoxe no contenedor de Campolongo, como lle chamou Touriño e que foi, realmente, unha forma de acentuar aínda máis a involución da cidade.  E quén sabe se non teremos que amplia-lo comedor de San Francisco, que pra eso tamén pode valer o vello edificio.