As illas Cíes forman parte do parque das Illas Atlánticas, un parque discontínuo no que poderían entrare tamén a illa de Tampo e as marismas de Lourizán, hoxe ocupadas polos complexos contaminantes de Ence-Elnosa, a edar ilegal d´Os Praceres, a autovía a Marín. A que podería ser praia de Pontevedra está baixo desas instalaciós. Que ó abeiro da nova Lei de Costas se tente mante-lo enxendro pode ser entendido como unha especie de traición do Senado a un espacio sensible como a ría de Pontevedra.
Pontevedra, 26.04.2013
Entrada n. 1655 doblog
Artículo do ano 2004, recuperado.
Lourizán, Illas Atlánticas, [20.11.2004]
Por Xesús López Fernández
O secretario xeral pró Territorio e
a Biodiversidade acodeu a Pontevedra o pasado 17.11 pra asistir á
xuntanza do patronato do parque das Illas Atlánticas, na Diputación
pontevedresa. A ver, pois, se arranca o parque que será competencia exclusiva
da Xunta e asignatura difícil, xa que aparece como desconfigurado, como unha especie de puzle,
daí que se fale de amplialo, de meter “argamasa” como nexo de unión, espacios
como Costa da Vela, Punta Udra, Dunas de Corrubedo. Pero parece que na reunión
falaron tan só da posible integración da illa de Tambo, no interior da ría
pontevedresa. E tamén, claro, da cuestión da sede definitiva, no pazo de
Lourizán, pró que a Xunta tenta unha cesión máis alá do 2020. O secretario
xeral do Ministerio asegurou que se van mante-las investigaciós pra aseguraren
a biodiversidade e mai-la calidade do parque natural, sospeita lóxica polo
pouco locida da xestión autonómica do espacio litoral. I é unha pena que o
señor Serrano teña, ó parecer, pouca información do que representaba en
biodiversidade o fondo desta ría. ¿Pero non haberá quen o informe ou da
necesidade dun estudio das enfermedades presuntamente desencadeadas pola
contaminación padecida?
É curioso que Lores estivera en Madrid o día
16.11 co home que acodiría ó seu despacho pra falare outravolta do vencemento da
concesión de Ence, establecido xa na Lei de Costas. E o alcalde trouxo unha
mensaxe que coincide co dito por Teresa Casal: que no 2018 caduca, pero que se
houbera consenso se podería promove-lo traslado en data anterior. Así as
cousas, esas declaraciós coincidían case en tempo coas do secretario xeral, non
sei se impresionado pola manifestación camioneira pero sí que contrarias á
citada Lei, porque a concesión é improrrogable. Só podería haber prórroga no
caso de estar prevista na propia concesión e de que a empresa non tivese
cometido delito grave, do que sí sabemos por existir unha sentencia de novembro
do 2002: delito ecolóxico continuado. O señor Serrano, aplaudido o por el dito
polos reventadores de plenos, fixo unha especie de cantata da conculcación e
dixo algo que non é vinculante. Porque é contrario á lei e ó seu regulamento.
Pero, en fin, a min gostaríame máis falar do tema da biodiversidade e da posible
ampliación do parque.
¿Por qué non considerar dunha vez
por todas o traslado da empresa e non precisamente a un espacio litoral e
recupera-lo máis que se poida do dominio público marítimo terrestre municipal,
integrándoo no parque das Illas Atlánticas? Porque resulta inconcebible que o
responsable do parque e os seus colaboradores poidan estar instalados no pazo
de Lourizán e albiscar, ó mesmo tempo, o enxendro levantado no que foi areal
largacío e fértil en ameixas e croques, terra tamén de entalladas, arte de
pesca da que algunhas xentes gardan memoria. No espacio cercado pola rede
tendida da illa Ravela ó Sartán, ó se retira-la marea recollíanse calamares,
nécoras, camaróns e peixes diversos. Sería bo que as xentes do PSOE procuraran
unha entrevista antre o señor Serrano (mellor coa ministra) e as xentes do mar,
herdeiras dun oficio compatible coa Natureza e, seguro, coa conservación do
parque que queremos entender comeza a camiñar.
Porque temos serias dúbidas da capacitación dos responsables. Ademais
que si algo está claro que é incompatible co parque é a propia fábrica de
celulosas. Si o señor Fraga está pola
filosofía do “sí a Galicia” que nos pide ós demais, debe comprender que rexenerar Lourizán prás Illas Atlánticas
pode supoñer menor costo que a Cidade da Cultura do Monte Gaiás. Sería incluso
obra de máis mérito.
E de volta ó discurso do señor Serrano nos preguntamos
se non sería bo que o Concello
de Pontevedra solicitase da ministra o cese do home que veu aquí decir algo contradictorio co afirmado por ela
en relación coa pretendida innecesariedade de Lourizán como algo imposible. Por
información recollida do ABC [2.11.2004], o home pode estar xa na corda frouxa.
A noticia di que a Narbona non lle trema a man, nen a voz, e que o 29.10 tería
cesado a un alto cargo, có que serían daquela catro os técnicos retirados,
responsables do tema da auga. Na noticia dise que a crisis aberta podería
acadar a Antonio Serrano, que en teoría sigue a se-lo segundo do ministerio;
que na realidade é Narbona a que xestiona persoalmente todo o relacionado coa
política hídrica. Pois a ver si ela pode reconduci-lo tema e non consinte que
nadie do seu ministerio veña a Pontevedra a sementar ventos, ínfulas, anima-la
posible conculcación da lei. Lores e Casal entenderon e contárono ben: Ence é
trasladable antes do 2018. A
restauración do lugar tamén é posible si se
eliminan atrancos e o mar lembra camiños que avincallen de novo as illas
con Lourizán, mareas fecundas, parque natural.
2 comentarios:
Qué dejen nuestras islas tranquilas, que las queremos "vírgenes"llenas de gaviotas que son quienes deben habitarlas, aunque ya hay tantas que se ven por las cafeterías "robando" la comida que dejan los clientes, y tambíen estan por el rio Miño comiendo truchas ....digo yó.
Por cierto Xesús, estoy admirada de lo qué te gusta escribir sobre todo ese gallego tan bonito que tan bíen redactas en tus árticulos.
No como ese gallego que se esta oyendo por ahí que a mi me suena aportuguesado, digo yó en mi ignorancia.
Unha aperta.
Hola,Trillian:
En la isla de Tambo no quieren pensar porque todo su entorno está contaminado, como las marismas de Lourizán que podrían recuperar si no estuviesen en nómina del engendro celulósico o mamando de los clústers portuarios.
Gracias por la apreciación que haces en relación con el gallego que uso. No me ciño a las normas porque son una traición a la esencia de la lengua, redactadas al dictado del Bloque,nazionalitaristas fracasados que, arrimando (eso creen ellos) nuestro idioma gallego al portugués por medio de unas normas totalmente alóglotas creen dirigirnos al Portugaliza de su ensoñación. Es una traición, pero tanto la Administración como la propia Iglesia han tragado y el idioma muere cada día un poco más.
A mi no me comen la cabeza y como en mi blog gobierno yo, procuro seguir siendo fiel a Cunqueiro, a Fole, a Novoneyra y, sobre todo, a la lengua de la oralidad, que en defintiva ha sido la sociedad la que ha creado el idioma.
En el siglo XVIII recomendaba ya el P. Sarmiento: "Facede o idioma a partir da fala...." E non lle fixeron caso.Y Novoneyra le llamaba a la jerga emanada por la Academia, el ILG, la AS-PG o los reintegracionistas, "alingua da non-patria". Ese es mi lema: "Na lingua da non-patria,non".
Unha aperta
Publicar un comentario