PASEO MATINAL [19.06.2008]

Pontevedra, 19.06.2008

Entrada n. 522 do blog

PASEO MATINAL,

por Xesús López Fernández

Hai algo máis de tres semáas que saín dar un paseo de mañá, coa máquina de fotografiar, pra así poder notaria-lo que estaban a comezar na rúa Padre Amoedo, desviado o tráfego dende primeiras horas según tiña anunciado Radio Pontevedra. A cidade, co seu plan de aldeanismo integrador, cada rúa unha corredoira, prohibida a entrada ás ambulancias e bombeiros, permitida sí ós malabares e decibelios, sí ás terrazas de insulto e impudicia, polo que este Concello se autopremia dende a Xunta. Aínda esta mañá falaba Lores, disculpábase incluso polo ritmo caótico das obras ó longo destos anos, obras que algús aínda non comprenderon, según el dixo, que parece tampouco comprendeu que realmente se cargaron a cidade.

Máis do que poida decir do paseo valen as fotos. Pero quén me diría a min que ese día tería ocasión de decir catro palabras, a micrófono aberto brindado por Manuel Fernández, prá emisión que estaba en antena, de Radio Pontevedra. El apreciara que eu estaba a tirar unha serie de instantáneas (teño moitas máis) que aquí mostro:

O chan de Padre Amoedo cardado, traballos previos prá nova corredoira. Os coches, camionetas e furgós, montaban a beirarrúa e collían á dereita por Santa Clara, pra seguiren camiño, como se aprecia nas fotos. Na que ven, unha camioneta de Cristalería Kameselle.

Fun buscando novos ángulos e recosteime contra a fachada da pastelería A Devesa pra facer outras tomas. Unha ambulancia,

e diversos vehículos,

que nalgún momento atricarían a circulación, difícil, pero menos mal. Na foto que queda derriba destas líneas aparece Manuel Fernández, case tocando a zona verde da beirarrúa de Froiz.

Debeu ser despois desta toma cando o home cruzou e dirixeuse a min, perguntándome se vivía na zona, Non, lle dixen, E que como vexo que está a tomar fotografías..., Sí, porque me gusta notariar, cando podo, algunhas miserias urbanísticas, e doutro tipo, prá súa posible integración nun blog, Pero o comercio de Cobián Roffignac non se queixa, Talvez non, pero vaia pola zona vella e pergunte, que esa foi convertida nunha especie de cimiterio do que fuxen os que poden!.

Aclaramos algunhas cousas sobre actuaciós urbanísticas anteriores, sobre o disparate que estaban a faceren agora no Museo. Comenteille que a praza da Verdura, tamén chamada praza roxa, era un marco de miseria e ruídos. Etc.... E, como dixen antes, invitoume a falar. Xa en directo, o diálogo foi, máis ou menos:

-Temos aquí a un señor que parece non está moi dacordo coas obras de P. Amoedo, co desvío do tránsito disposto.
-O desvío é molesto, sí, pero non me preocupa, porque é necesario e vai ser cousa de poucos días. Eu, co que non estou dacordo é co esquema de aldeanismo urbán que están a impoñeren, complementando agora con P. Amoedo a Cobián Roffignac que eu denominei, hai xa tempo, "La corredera de los Mosquerones".
-Refírese vostede, claro, ó tema do unidireccionalismo.
-Naturalmente, pero é que parece que non teñen outra idea que a de convertiren Pontevedra noutra cousa que nunha encrucillada de corredoiras. E teñen agora outra perla da que informar: as obras da balaustrada do Museo, a beneficio da accesibilidade dos do monopatín. Eso é o que lles preocupa.

[Tomeime a libertade de traduci-lo que en esquema foi o diálogo, que pouco máis dou de sí, aínda que falamos máis a micro cerrado.]