De Eneko, 19.11.2008. Víctimas do franquismo. A propia Xusticia, víctima actual. 
De Eneko. Historia de España. Atapuerca e as víctimas do franquismo. 
Caín, en La Razón. Lapidario:" Caín y Abel - 1936-1939 - Ahora volvemos". Algús parecen nerviosos, como se tardasen máis da conta. Pontevedra, 21.11.2008
Entrada n. 714 do blog
Agora todos son valentes contra o franquismo. É decir, son valentes os que viven no resentimento pero que no seu día, ó longo dos corenta anos do réxime autoritario imposto polo Xeneral e nos primeiros anos da transición vivirían, digo eu, como héroes anónimos.
Como a boutade de Garzón non parece estar chamada a outra cousa que ó desprestixio dos que queiran fozar nas fosas comús, nas das presuntas víctimas do franquismo que coas outras (Paracuellos, Alcalá, etc.) non se meten, como si os alí sepultados non deixaran familia que os relembre.
Pero como onte foi día 20 de Novembro, o 33 aniversario da morte de Franco, un grupo de escritores da cofradía da cella zapateira, presentou un manifesto de apoio a Garzón no Circo das Bellas Artes, de Madrid. O de "Circo" vai con toda a intención. E na foto de La Razón aparece, medio agachada, Cristina Almeida, que tivo ocasión de soltar unha soflama, de decir incluso que, cando visita El Corte Inglés e ve alí libros e libros de historia, de César Vidal, do outro e do outro, que non-o comprende, que son libros que habería que queimar.
César Vidal, sorprendido por tanta fouteza, fixo tamén as suas declaraciós.. E á par que decía que entendía que Cristina Almeida non tiña leído nengún dos seus libros, non había que esquece-los antecedentes franquistas de Cristina Almeida.
E con esas declaraciós parece consigueu que a muller rectificara e, nunha especie de "mea culpa", de repente democrático, afirmou que a súa loita, ¿ónde?, foi pra que homes como César Vidal e outros (¿as mulleres non?) puideran escribire sobre o que quixeran. ¡Qué liberal, de súpeto!. Tamén que si o seu pai fora franquista, deso pasaran xa 60 anos. ¿Pero por qué coño queren fozar en fosas, nas que se supón están soterrádo-los restos das víctimas do franquismo, que levan alí, nalgús casos 72 anos?.
César Vidal relembroulle a frase de Heine, que "se comeza por queimar libros e acábase por queimare a persoas". E moito deso houbo aquí antes do 18 de Xullo.
Como coido que foi Periodista Digital o primeiro en informare da rectificación da comunista, deixo aquí o correspondente enlace:
["LO QUE ME GUSTA ES HABER LUCHADO POR QUE CÉSAR VIDAL Y OTROS PUEDAN ESCRIBIR LO QUE QUIERAN", INFORMA PERIODISTA DIGITAL]
O video que sigue, de cómo reventaron unha conferencia de Pío Moa, de cómo o insultaron, emparella ós reventadores co que foi o espírito da República, o espírito da cheka, según comenta o historiador. A ver quén son máis demócratas, se Pío Moa ou os que piden que se queimen as súas obras.
[VIDEO DE YOUTUBE. A XENTE NON QUER DEBATIR, DESOE AS PALABRAS DE MOA]
Entrada n. 714 do blog
CRISTINA ALMEIDA, MARCHA ATRÁS,
por Xesús López Fernández
por Xesús López Fernández
Agora todos son valentes contra o franquismo. É decir, son valentes os que viven no resentimento pero que no seu día, ó longo dos corenta anos do réxime autoritario imposto polo Xeneral e nos primeiros anos da transición vivirían, digo eu, como héroes anónimos.
Como a boutade de Garzón non parece estar chamada a outra cousa que ó desprestixio dos que queiran fozar nas fosas comús, nas das presuntas víctimas do franquismo que coas outras (Paracuellos, Alcalá, etc.) non se meten, como si os alí sepultados non deixaran familia que os relembre.
Pero como onte foi día 20 de Novembro, o 33 aniversario da morte de Franco, un grupo de escritores da cofradía da cella zapateira, presentou un manifesto de apoio a Garzón no Circo das Bellas Artes, de Madrid. O de "Circo" vai con toda a intención. E na foto de La Razón aparece, medio agachada, Cristina Almeida, que tivo ocasión de soltar unha soflama, de decir incluso que, cando visita El Corte Inglés e ve alí libros e libros de historia, de César Vidal, do outro e do outro, que non-o comprende, que son libros que habería que queimar.
César Vidal, sorprendido por tanta fouteza, fixo tamén as suas declaraciós.. E á par que decía que entendía que Cristina Almeida non tiña leído nengún dos seus libros, non había que esquece-los antecedentes franquistas de Cristina Almeida.
E con esas declaraciós parece consigueu que a muller rectificara e, nunha especie de "mea culpa", de repente democrático, afirmou que a súa loita, ¿ónde?, foi pra que homes como César Vidal e outros (¿as mulleres non?) puideran escribire sobre o que quixeran. ¡Qué liberal, de súpeto!. Tamén que si o seu pai fora franquista, deso pasaran xa 60 anos. ¿Pero por qué coño queren fozar en fosas, nas que se supón están soterrádo-los restos das víctimas do franquismo, que levan alí, nalgús casos 72 anos?.
César Vidal relembroulle a frase de Heine, que "se comeza por queimar libros e acábase por queimare a persoas". E moito deso houbo aquí antes do 18 de Xullo.
Como coido que foi Periodista Digital o primeiro en informare da rectificación da comunista, deixo aquí o correspondente enlace:
["LO QUE ME GUSTA ES HABER LUCHADO POR QUE CÉSAR VIDAL Y OTROS PUEDAN ESCRIBIR LO QUE QUIERAN", INFORMA PERIODISTA DIGITAL]
O video que sigue, de cómo reventaron unha conferencia de Pío Moa, de cómo o insultaron, emparella ós reventadores co que foi o espírito da República, o espírito da cheka, según comenta o historiador. A ver quén son máis demócratas, se Pío Moa ou os que piden que se queimen as súas obras.
[VIDEO DE YOUTUBE. A XENTE NON QUER DEBATIR, DESOE AS PALABRAS DE MOA]
No hay comentarios:
Publicar un comentario