SOBRE MODELO DE CIDADE [17.04.1999]

Praza da Verdura e soportales, terraza, camareiros, modelo de cidade. Miseria. "Tapeo con moscas", poden servir ós siareiros cun matamoscas pra un xantar sen picaduras. Foto do autor. "Cidade de servicios". Os residentes non poden ser retirados en ambulancias medicalizadas. Xa aconteceu con este esquema de terraza, polbeira, e incumprimento da normativa de veladores. Foto do autor.

Cobián Roffiñac, corredoira dos mosquerós, como se denomina neste blog, unha mostra viva da involución urbanística decretada. Foto do autor.

As Hurdes ten sido considerada tradicionalmente como zona deprimida. E a ela corresponde a fotografía desta rúa, moi similar a outras de Pontevedra; talvez mellor pavimentada que as "restauradas" por Fole e Mosquera. ¿Estamos na Xan Guillermo, na Formigueira, na rúa do Arco? Parece, pero non. Estamos nas Hurdes, que hai máis limpeza.

Pontevedra, 25.01.2008

Entrada n. 418 do blog. O traballo recuperado desta volta ten un carácter premonitorio. Os debates no Teatro Principal, na campaña do 1999, non serviron de nada. Se Outes Ruso definía a cidade de servicios como un modelo avanzado onde primasen as empresas de deseño tecnolóxico, e na que fixarían residencia homes que non-o farían nunha cidade ambientalmente arruinada, aquí tirouse pola visión que de antiguo tiña o conferenciante: ¿Cidade de servicios? Cidade con camareiros. Ese foi o modelo escollido polo Bloque: Privatización das prazas, beirarrúas ancheadas pra máis terrazas e a posible actuación de malabares e números de "mimo", como animación. Esa foi a dinamización que trouxeron estas xentes.

Se López Lucio contou o feito en Gazteiz-Vitoria, sen fondos europeos e coa axuda da Diputación Foral, aquí, con fondos Urban, non se revitalizou a cidade, antes ben, quedou sumida na ruína. O peligro que representaba Continente veuse multiplicado cos novos centros comerciales da periferia. E andan agora coa pretensión de máis fondos de Urban Europa, din que pra revitalizar outros catro barrios da cidade. ¿Pero é que revitalizaron a cidade vella, cada vez máis asumida no modelo citania de cidade deshabitada?. ¿Cidade de mendigos?, tamén. E cando Pontevedra mirra aínda máis como cidade administrativa, coa Delegación de Hacienda na conta atrás prá súa marcha a Campolongo, a ese edificio seguramente non lle van dar outro uso que o de amplia-lo comedor de San Francisco. A miseria política marca esos camiños, esos "tempos".

SOBRE MODELO DE CIDADE [17.04.1999]
por Xesús López Fernández

Non acabo de entende-la filosofía das obras en curso, a agresión simultánea nalgunhas das nosas rúas, como Benito Corbal-Michelena, que van ver cambiáda-la súa capacidade de arterias viarias pola de congostras asfaltadas. Incluso propuxen, pra máis inri, a posibilidade de enlaza-la estrada de Ourense coa rúa Real. ¿Por qué non?. Ata se lle podería dar unha maior carga de emoción cambiando o sentido da circulación, ascendente en días pares, descendente en días impares, alternancia semanal, mensual....Ensaiar, en fín, diversas posibilidades: de lume con bombeiros, de coche averiado e funil conseguintemente atuído, de accidente con sangue e a ambulancia que non chega. O ferido desángase a pesar da solución proposta por un concellal urbanista: “..os peatós terán que afastarse e os conductores das ambulancias actuar como eles saben..”. Intelixente o home. ¿O Teucro como heliporto?

Coa cidade así, patas arriba, chegou o ciclo do Ateneo á súa fín. Sóo falta o debate final, no que van estar presentes os candidatos á alcaldía de varias opciós políticas. Mais no Teatro, o día 15 de abril [1999], oíronse cousas interesantes sobre o modelo de cidade a configurar. En conseguilo vai o ser ou non ser da nosa cidade. E coido que tanto o profesor Outes Ruso como López de Lucio deron argumentos dabondo pra todo partido que queira encara-lo futuro con seriedade. O malo é que se estivo a configurar un urbanismo agresivo e que non poucas actuaciós van carecer de solución, en particular todo o que acabou coa calidade ambiental do noso entorno.

Dixo o profesor Outes que el, nalgún tempo, entendía que cidade de servicios era unha cidade con moitos camareiros, e parece que o ensanche das aceiras vai nese sentido: aumento de terrazas. Pero fixo referencia a outro tipo de servicios: centros de deseño e de investigación avanzada, acollida de servicios europeos coa instalación na cidade de persoal altamente cualificado, pero esa xente, naturalmente, non se establece nunha cidade lacerada como a nosa. Habería, pois, que mellora-lo medio ambiente, resolve-la cuestión de Lourizán, que veu aportar menos riqueza da que arrasou, etc. Total, que, conocedores da idiosincrasia dos nosos políticos, sabémolo difícil. ¿Cidade dormitorio?. ¿Cidade citania abandonada, modelo Santa Tegra? ¿Cidade de mendigos como alguén ten xa apuntado? Porque van en aumento os que viven da caridade e están dominando rúas e prazas, ademáis de existir auténticos fielatos de clase ás entradas das igrexas. Sóo lles falta o peto electrónico.

Pero o que realmente me gustou foi a intervención do profesor López de Lucio, a súa lección do feito en Vitoria-Gasteiz, sen fondos europeos, por iniciativa do propio concello e co respaldo da Diputación Foral. ¡Claro que aquelo é outro mundo! E o que dixo en relación co comercio tradicional dunha cidade como a nosa foi de verdadeiro impacto: “o comercio salta polos aires, dinamitado pola simple entrada dun centro comercial, mentres o concello non recibe outra prebenda dos promotores que uns douscentos millóns de pesetas ou setenta e cinco pra unha campaña de desratización da ría. Tense actuado con moita lixeireza á hora de autorizar grandes superficies”. Parecía estar levantando acta notarial do aquí acontecido. Os políticos presentes no Teatro coido terán aprendido a lección, incluído o señor alcalde. ¡A ver qué prometen!