Abri-la cidade ó mar [26.01.2003]

Mar da Lanzada. As nove ondas da fertilidade. Dibuxo de Xesús López.

Pontevedra, 5.12.2008

Entrada n. 740 do blog

Traballo recuperado do ano 2003 que conserva toda a actualidade en relación coa falsedade do discurso político de diversos grupos.

Abri-la cidade ó mar [26.04.2003],
por Xesús López Fernández

Qu´a cidade perdeu o mar é algo sabido e denunciado... Prohibída-las mareas nas xunqueiras, soterrado o areal de Lourizán por unha fábrica altamente contaminante, agredido o litoral ata a irracionalidade que non cesa en Praceres-Lourizán, os partidos instalados parece xa non teñen discurso conservacionista e que non telumbran o que podería ser unha cidade con praia, cun longo areal, cunha serie interminable de praceres movidos polo mar con cada nova marea... O 25.4 estiven n´A Coruña, urbanismo con xardís e rotondas sempre coidadas, de praias prós visitantes, ¡qué gozo!, cidade aberta ó mar que un pode dexergar, abranguer dende moitísimos lugares...Coido que éste é o principal activo d´A Coruña con ter moitos outros. E non me sorprende que, agora que estamos en campaña, noutros concellos falen igualmente de recupera-lo mar. [¿Por qué non Pontevedra?]. “Abrir Vigo ó mar, en Teis”, é a principal leenda na campaña dos Progresistas de Vigo, independentes.

Precisamente contra os independentes avisaba o outro día Beiras, advertía qu´o voto prás candidaturas independentes representaría un apoio pró PP, cando algunhas desas candidaturas están controladas por xentes saídas do BNG, nalgús casos parece que co intento de salva-la democracia. E mañán, martes, reúnense no Rías Baixas representantes de colectivos independentes pra expoñeren o seu punto de vista. Estarán presentes xentes de diversos concellos, algús con longa experiencia no tema da recuperación ambiental, pró que aquí, polo menos no grupo dos tres partidos consolidados, non se ven grandes luces; sí que escomezaron co proceso de desmarque: que si Mosquera estivo a xogare a arquitecto [alguén asinaría tantísimo desastre como promoveu, digo], que si o proiecto da papeleira deberá comprir coa lexislación existente...¿Pero qué clase de demagoxia é ésa, se aquí faltou de sempre a vontade política necesaria pra acabare co drama da ría, coa escorrentía das balsas de Lourizán, co mercurio, co chapapote que representan os recheos, cos vertidos urbáns?

Pode que nalgún dos puntos citados o poder político estea comprometido con intereses ocultos, como se ten denunciado en máis dunha ocasión. Información segmentada e sectarizada é a que nos teñen dado ás veces no canto de abri-lo debate o máis ampliamente posible. ¿Cómo se pode casa-la afirmación do goberno central aludida nun traballo anterior [en relación coa agresión de lesa natureza que se está a cometer coa ría] co feito de ser Pontevedra sede inicial do Parque das Illas Atlánticas, de que si Tambo vai estar finalmente na nómina do parque..? ¿E as agresiós, e o saneamento da ría?. Evidentemente, nos partidos consolidados hai sombras, perda de calado, de honestidade si se quer, e parece que moitas cousas están pactadas; que a esperanza pode vir dos grupos dispostos a conectar coa cidadanía, a exerceren unha democracia constantemente osixenada, na que os electores non sucumban ante unha política de “agitprop” como a últimamente levada a cabo polo BNG, que parece depender en demasía da bandeira do “Nunca Máis”.

O tema do Prestige afectounos a todos. E denunciámo-las carencias informativas e posibles erros culpables que se produciron; que comprendemos que o chapapote pode volver entrar nas rías [ó mellor en xuño, coa sardiña]. E, citado o do “agitprop” do BNG [axitación e propaganda], quero facer alusión ó que aínda se pode leer na “rede”, nun editorial de “Libertaddigital.com” do 10.1.2003, que antre outras cousas cita o lanzamento de ovos ó príncipe Felipe e a Zapatero ó berro de “¡españoles, fuera!” [¿tamén os voluntarios?] e conclúe coa afirmación de que “a misión do Nunca Máis non é colaborar nas tareas de limpeza ou servir de canle de beneficencia –como dixo o seu portavoz, Rafael Villar— senón “amplifica-la resposta social e cívica da catástrofe”. É decir, ”facer propaganda [.....] sen aportaren soluciós a unha crisis que os activistas do BNG-Nunca Máis han tentar exacerbar e delongar por tódo-los medios na súa man”. E si a pancarta negra pendurada na fachada da Casa Consistorial foi retirada e trasladada, o tal feito non representa cancelación algunha de libertades ou de dereitos democráticos. Simplemente foi un acto de hixiene que algús tentaron arrimar á bullanga do “agitprop” nunha actuación pouco vistosa e participada... Se os da plataforma queren resucita-lo tema do chapapote electoral, aquí, na ría, teñen moito que facer. Pero parece que só os grupos menores [debate do 25.4 en Localia] teñen soluciós alternativas, un futuro de cidade aberta ó mar, un Lourizán con bandeira azul, antes incluso do 2.018 se as cousas se fan con fondura urbanística e botamos da política ós que non poden maxinar unha praia fluvial en Tafisa. ¡Xa sabiamos que falta color ecoloxista!