PONTEVEDRA, SECUENCIAS DUNHA MORTE

Introducción: Chiste de Mingote sobre a circulación nas cidades, no ABC do 8.10.2008. ¿Coches sen gasolina ou sen aparcamento? Difícil solución.

Atoamento en Pontevedra. A cola da retención, atricada a circulación, en Cobián Areal. É unha das consecuencias de ter acabado coa circulación radial ou de teren eliminado prazas de aparcamento en superficie. Agora queren seguir xogando con novas soluciós, xa imposibles, ou inventaren novos e costosísimos aparcamentos.

Espacio público ocupado pola reconversión do mesmo en almacén de mesas e sillas dos locales de tapeo. As moscas e a suciedade son as grandes invitadas nas prazas da nova economía. Modelo de cidade. Polos soportales tería que quedar un paso franco dun metro de ancho, según a normativa de veladores.

As prazas roxas da nova economía desprazan os contenedores a calexós nos que causan máis problemas que nos espacios abertos. Consecuencias, repitamos, "do novo modelo de cidade".

Museo efímero. Os graffitti iranse asañando máis e máis coa zona vella. Rúa do Laranxo.

A ponte da Puntada, a que o Ministerio da Vivenda recomendaba no 1973 que non se construíra. Recomendoulle d´aquela ó Concello, ó tempo que rexeitaba o Plan d´Urbanismo do 1970, que interesara do MOPU outro trazado prá autopista, pra así evita-lo impacto que se produciría. Que se produceu i este goberno local d´agora quer potenciar aínda máis con obras como a gran rotonda de Mollabao ou a nova ponte d´As Correntes que vai construir Sercoysa.

Pinturas "rupestres" nos arcos de San Bartolomeu, outra mostra d´abandono.

A rúa Real, cando xa pasou un ano da finalización das obras. Ésta é unha pequena mostra da miseria urbanística ou da inutilidade das tapas-trampa, que tantas veces temos denunciado. ¿Outro plan Renove pra Sercoysa?. Téñase presente qu´o adoquinado feito nos 1940, sendo alcalde Hevia, chegou practicamente intacto ata as obras vandálicas dos novos urbanistas..

Outra perspectiva das pinturas "rupestres" nos Arcos de San Bartolomeu.

Modelo Allariz imprantado no río Pintos, Tomeza, Menexo, Tablada ou Gafos, que responde a todos esos nomes. En sentido ascendente, acabamos de deixare á esquerda a tenza denominada "entre ríos", espacio no que ía construir certo contratista, na época de Rivas Fontán, aínda sendo espacio público. Tivo que ser un particular, Fabián Estévez Rodríguez, o que, en exercicio da acción pública, consigueu pola vía xudicial a reversión do terreo pró Concello. Aínda non lle deron as gracias estos chacaritas, que agora presumen do sendeiro do Gafos.

Abriron este espacio, botaron del á Policía Local, querían preparar un escenario prá súa praza roxa, a antigua da Verdura. ¡E fixeron un lugar prá misería á par que prá nova economía do Rastro ou das Feiras do mel e filloas de Valongo! A foto corresponde a un momento no que alguén botou seis caldeiros d´auga pra evitare que se asentara no lugar un probe home que, pulcro sí, dorme aí, nesa fronteira. De pena. É un dos espacios que marca a degradación da cidade, como algús tiñamos telumbrado e dito publicamente nas xuntanzas que se celebraron previamente ós actos vandálicos prá instauración do novo modelo de cidade.

Outra das cancelas da zona vella, pra que non entre na vila o comercio, pra qu´a zona se apague máis e máis.

Reconstruído o edificio Pirsa, edificio 10, intelixente, a intelixencia non lle vale pra salva-los tempos do terrorismo decibélico que chegan con cada nova atracción que montan no espacio, que é unha praza, nunca un escenario, carallo. Aínda hai pisos á venta. Habíaos onte, 22.10.2008.De cando o mar chegaba á desembocadura do río dos Gafos. Na fotografía, de comezos do século XX, aprécianse as barcas e peiraos que eran soporte de moitas economías familiares ó longo e ancho d´As Moureiras. Expulsado o mar, este é o aspecto do antiguo sanatorio dos gafos ou malatos, visible na fotografía anterior, traicionada a memoria do lugar, expulsada a verdadeira economía e vida mariñeiras, perdida a vocación da vila.

Pontevedra, 23.10.2008
Entrada n. 667 do blog

PONTEVEDRA, SECUENCIAS DUNHA MORTE,
por Xesús López Fernández

Non introduzo máis comentario qu´os que xa figuran ó pe de cada fotografía, incluído o soporte introductorio do chiste de Mingote. Naturalmente, podería ter escollido outras fotografías máis logradas, pero estas son unha mostra do que está a pasar na Boa Vila. Teremos ocasión de expoñer outras novas fotos-denuncia, novas secuencias da morte anunciada ou tamén do que se salva, de momento.