Os recheos que d´aquela, ano 2003, propoñía o Xefe da Autoridade Portuaria, proiecto que non está definitivamente abandonado, polo menos polo Clúster da Irracionalidade. ¡Convertir unha ría en porto seco! Demencial. De certo, hai moita doudice na política, moito xangal con mandiño. Pontevedra, 21.10.2008
Entrada n. 663 do blog
Tiña algo abandonada a tarea de recuperar traballos dos pasados anos. Hoxe traio ó blog un artículo de maio do 2003, sobre a irracionalidade dos recheos que a día d´hoxe siguen. Moito falar de medio ambiente, sí, pero seguimos a agardare por unha política ambientalista. Pra mín, que os políticos dos que actualmente dispomos non dan a talla moral que require o xigantesco esforzo restaurador do que están precisadas tanto a ría de Vigo como a de Pontevedra, citadas no traballo. O artículo non precisa de máis comentarios.
A cousa viña de anos, reprobada polos partidos políticos e polo Concello vigués, especialmente polo seu alcalde que tiña solicitado o estudio de impacto ambiental e a detención dos recheos do Areal nos que a autoridade portuaria insistía ata o 4 dos correntes. Aínda gardo na memoria os primeiros recheos da zona, que privaron a Vigo de ter alí situada unha praia como a da Concha de San Sebastián. Pero é que o presidente da Autoridade Portuaria insistía en seguir ocupando máis e máis mar, porque un porto “ten que poder crecer ilimitadamente” --dixo en certa ocasión--, como se os recheos puidesen chegar a Estoril ou ás Azores.
A cousa parecía ralentizada cando súpetamente, no medio da campaña, ó mellor pensando en apoiar ó seu partido, o home anunciou de novo a reactivación de tan irracional proiecto, cousa que esta vez caeu mal no PP e López Veiga calificou de inoportuno, totalmente sorprendido. Anunciou que falaría con Pedrosa, que o debate carecía de sentido nestos momentos. Julio Pedrosa estaba a dinamita-la propia candidatura de Corina Porro. A Xunta decatouse da gravedade do problema e ordeou a retirada da documentación presentada pola Autoridade Portuaria ante o Ministerio de Medio Ambiente, da que xa non valen as súas medias verdades. A candidata do PP á alcaldía viguesa, categórica, afirmou que non se retrasa o proiecto do recheo, senón que se desbota. Dito así, con toda claridade.
Que en Vigo lle teñan posto cancelas á irracionalidade dos recheos; que lle teñan dado incluso un argumento de forza á candidata do PP, non quer decir que as cousas vaian ir mellor en Pontevedra-Marín, onde a actuación contra natura continúa e anuncian a autorización doutra instalación, a construcción dun almacén pra chapa. É decir, continúa a monstruosidade de seguir xerando chan industrial a costa do mar, dunha ría pequena, espacio sensible, sen que os grupos, aquí, se teñan definido porque Pontevedra, o que é Pontevedra, hai xa tempo que perdeu o mar e non temos un Lois Pérez Castrillo que cuestione o que se está a facer, o impacto ambiental dos recheos. Aquí todo é pasotismo puro e duro, sede de políticos con trágalas. Interesa máis estar no sitio, chegar a ser vocal da Autoridade Portuaria, que intervir no proceso da salvación da ría, de findar coa irracionalidade.
E parece que a Xunta tampouco se decata. Moito falar da recuperación do litoral. Medio Ambiente a decir que non se precisan os estudios de impacto ambiental, amén. E só o grupo minoritario da Iniciativa Cidadán dos Praceres denuncia as agresiós que alí se levan a cabo. Diría incluso que nengún dos partidos consolidados está polo labor ambientalista; que dende a Xunta non lle están a brindaren a T. Pedrosa o aval que xa ten Corina Porro. É máis, na capital, por ter chan industrial ainda que sexa a costa do mar e, pró caso no que a Xusticia poña fin ó atentado ecolóxico en curso, pensan –a Autoridade Portuaria— no val do Tomeza como porto seco, máis ben depósito de contenedores, que o Bloque non cuestiona nen tampouco os da Antiempacadora, pero sí a candidatura independente por Vilaboa. É decir, que a razón parece estar nos partidos menores. Cos outros, a irracionalidade.
Entrada n. 663 do blog
Tiña algo abandonada a tarea de recuperar traballos dos pasados anos. Hoxe traio ó blog un artículo de maio do 2003, sobre a irracionalidade dos recheos que a día d´hoxe siguen. Moito falar de medio ambiente, sí, pero seguimos a agardare por unha política ambientalista. Pra mín, que os políticos dos que actualmente dispomos non dan a talla moral que require o xigantesco esforzo restaurador do que están precisadas tanto a ría de Vigo como a de Pontevedra, citadas no traballo. O artículo non precisa de máis comentarios.
A fin da irracionalidade portuaria [6.05.2003],
Por Xesús López Fernández
Por Xesús López Fernández
A cousa viña de anos, reprobada polos partidos políticos e polo Concello vigués, especialmente polo seu alcalde que tiña solicitado o estudio de impacto ambiental e a detención dos recheos do Areal nos que a autoridade portuaria insistía ata o 4 dos correntes. Aínda gardo na memoria os primeiros recheos da zona, que privaron a Vigo de ter alí situada unha praia como a da Concha de San Sebastián. Pero é que o presidente da Autoridade Portuaria insistía en seguir ocupando máis e máis mar, porque un porto “ten que poder crecer ilimitadamente” --dixo en certa ocasión--, como se os recheos puidesen chegar a Estoril ou ás Azores.
A cousa parecía ralentizada cando súpetamente, no medio da campaña, ó mellor pensando en apoiar ó seu partido, o home anunciou de novo a reactivación de tan irracional proiecto, cousa que esta vez caeu mal no PP e López Veiga calificou de inoportuno, totalmente sorprendido. Anunciou que falaría con Pedrosa, que o debate carecía de sentido nestos momentos. Julio Pedrosa estaba a dinamita-la propia candidatura de Corina Porro. A Xunta decatouse da gravedade do problema e ordeou a retirada da documentación presentada pola Autoridade Portuaria ante o Ministerio de Medio Ambiente, da que xa non valen as súas medias verdades. A candidata do PP á alcaldía viguesa, categórica, afirmou que non se retrasa o proiecto do recheo, senón que se desbota. Dito así, con toda claridade.
Que en Vigo lle teñan posto cancelas á irracionalidade dos recheos; que lle teñan dado incluso un argumento de forza á candidata do PP, non quer decir que as cousas vaian ir mellor en Pontevedra-Marín, onde a actuación contra natura continúa e anuncian a autorización doutra instalación, a construcción dun almacén pra chapa. É decir, continúa a monstruosidade de seguir xerando chan industrial a costa do mar, dunha ría pequena, espacio sensible, sen que os grupos, aquí, se teñan definido porque Pontevedra, o que é Pontevedra, hai xa tempo que perdeu o mar e non temos un Lois Pérez Castrillo que cuestione o que se está a facer, o impacto ambiental dos recheos. Aquí todo é pasotismo puro e duro, sede de políticos con trágalas. Interesa máis estar no sitio, chegar a ser vocal da Autoridade Portuaria, que intervir no proceso da salvación da ría, de findar coa irracionalidade.
E parece que a Xunta tampouco se decata. Moito falar da recuperación do litoral. Medio Ambiente a decir que non se precisan os estudios de impacto ambiental, amén. E só o grupo minoritario da Iniciativa Cidadán dos Praceres denuncia as agresiós que alí se levan a cabo. Diría incluso que nengún dos partidos consolidados está polo labor ambientalista; que dende a Xunta non lle están a brindaren a T. Pedrosa o aval que xa ten Corina Porro. É máis, na capital, por ter chan industrial ainda que sexa a costa do mar e, pró caso no que a Xusticia poña fin ó atentado ecolóxico en curso, pensan –a Autoridade Portuaria— no val do Tomeza como porto seco, máis ben depósito de contenedores, que o Bloque non cuestiona nen tampouco os da Antiempacadora, pero sí a candidatura independente por Vilaboa. É decir, que a razón parece estar nos partidos menores. Cos outros, a irracionalidade.
No hay comentarios:
Publicar un comentario