jueves, 16 de agosto de 2007

SENDEIROS DE LIBERTADE

Pontevedra, 16.8.07
-
Artículo do ano 1992, da serie das "cartas ecolóxicas" (53), publicadas no Xornal Diario. As cousas foron a peor dende os episodios que se describen no traballo. A Chico Mendes, mártir, sucedeulle o martirio da Amazonia toda, que cada vez é menos pulmón da terra. Ó que lle poida interesar este artículo recomendaríalle que procurase a lectura do libro de Javier Moro "Senderos de Libertad", todo el unha auténtica lección.

No se puede mostrar la imagen “http://www.voltairenet.org/IMG/jpg/es-chicomendes-200.jpg” porque contiene errores.
Chico Mendes, o home da floresta.
-
xornal diario - ateneum- n. 33 das "cartas ecolóxicas"
-

__Sendeiros de libertade_[18.06.92]

Ó tempo da celebración do Cúmio de Río producíronse unha serie de novedades no mundo editorial. Unha delas, un libro de autor español, Javier Moro, titulado "Senderos de Libertad". A obra é unha presentación do drama amazónico, concretado nunha serie de historias tiradas da realidade. I é consecuencia de tres anos de intenso traballo, dun contínuo viaxar pola Amazonia, en avioneta, autobús, canoa ou como infatigable camiñante no seu de­sexo de establecer contactos, de recrea-las biografías dunha se­rie de persoas; de penetrar no mundo dos "seringueiros", o mundo de Chico Mendes, o home que, como dí Javier Moro, "morréu asesi­nado pra sacudi-la conciencia do planeta en relación co que esta­ba a ocurrir na selva", o persoaxe central do libro.

O resultado do traballo é unha novela na que cobran nova vida unha serie de situaciós, na que se fai un pequeno inventa­rio de víctimas e se dan, ademáis, as claves pra entende-la fon­dura do drama no que hai sempre uns perdedores --seringueiros, in­dios amazónicos, campesiños-- e unha oligarquía disposta incluso a asesinar; o "establishement" que todo controla.

O drama da seca por unha banda e a posibilidade de librar­se da guerra ó tempo que de facer fortuna son as razóns que se impoñen no discurso mental de Alfredo Eustaquio, un mozo nordes­tino, de Ceará, que se alista no Exército do Caucho porque Indo­nesia está ocupada polos xaponeses e hai que incrementa-la pro­ducción de látex, vital prós Estados Unidos.

Existe un formulario oficial co texto do contrato que garan­tiza ós novos seringueiros uns beneficios do 60 por cen do precio da mercancía; pero Alfredo Eustaquio non sabe leer i está disposto a poñe-la súa "cruz" ó pé dun contrato distinto. Afortunada­mente, Pedro de Oliveira, outro nordestino có que fixo amistade, sí sabe leer, i evita a trampa na que estaba a punto de caer. O contrato oficial de nada vale unha vez chegados ó seringal e a Pedro de Oliveira mellor lle tería sido non estar alfabeti­zado, porque foi precisamente o feito de defende-los seus derei­tos a causa primeira da súa morte, queimado vivo.

O libro prende dende a primeira páxina. Persoaxes que se fan entrañables van entrando na escea. Nalgús casos, o autor recons­trúe o periplo de varias xeneraciós, pero os distintos fíos do relato conducen ós nosos tempos, nos que a figura de Chico Mendes se axiganta inútilmente, porque como seringueiro que é non ten dereito á libertade pola que clama non tanto pra sí como prós demáis. E morre asesinado. Un dos, tal vez, vinte mil seringuei­ros asesinados, que non atoparon o sendeiro da libertade.

A sociedade vive naquel país unha situación límite, porque a oligarquía, como noutras partes, ten as claves do poder, só que alí nótase sen ter unha especial sensibilidade. Pero todo éso o conta de forma maxistral Moro. Volveremos sobre o seu libro.

Xesús López Fernández.

No hay comentarios: