AS MOUREIRAS

Rafael Fontoira, autor do libro hoxe apresentado afirma que Pontevedra sempre tratou mal ás Moureiras.

-

Rafael Fontoira apresentou hoxe o seu libro sobre As Moureiras. Fíxoo na Diputación, a súa editora, e tamén na Asociación de Veciños San Roque. Ten razón o home cando fala de que o barrio sempre foi mal pagado. Eu diría que a súa morte pode ter dependido de que a cidade púxose de costas ó mar, que era vida. E aínda non hai tantos anos --coido que foi sobre o 1989-- que foi derrubada a casa solar de Sarmiento de Gamboa, ó pé da ponte da Barca, o primeiro navegante científico do século XVI, ó que se deben os primeiros mapas do litoral pacífico, alén do estreito de Magalláns --ou Magaláns--, que aínda que portugués non deixa de sere apelido de orixe galega. Conste aquí o noso agradecemento a Rafael Fontoira e tamén á Asociación de Veciños San Roque.

-

Pontevedra, 3.08.2007
-

A obra recolle fotos antigas e inéditas descubertas na Spanish Society of América de Nova York que amosan a ubicación dos astaleiros e peiraos.

-

Autor.Chelo Lago, 3.08.2007 Pontevedra

-

A vella Moureira preséntase hoxe dobremente, ás 11.30 horas no Pazo Provincial, pois foi editada pola Deputación, e ás 20.30 horas na sede da Asociación de Veciños San Roque. O seu autor é o arquiteto Rafael Fontoira Surís. Publicaronse 2.000 exemplares que xa están á venda das librerías da cidade.

-

-¿Como xurdíu este libro?

-

-A raíz dunha exposición fotográfica sobre as escaleiras da Moureira, que son preciosas, organizada pola Asociación de Veciños San Roque, que estaba preocupada pola chea de obras que se estaban a facer no barrio e que non comprendía ben. Fixeron unha mostra e pedíronme un artigo sobre o tema. Logo quiseron publicar as fotos antigas e na Deputación, que editou a obra, dixeron que mellor facer un libro sobre A Moureira, e eiquí está.

-

-¿De qué trata?

-

-É un paseo polo barrio, por todo o borde do río desde a ponte da Barca ata a desembocadura do Gafos. É un paseo dicindo o que houbo e o que queda, un percorrido tamén polas familias e os seus oficios.

-

-¿E qué houbo?

-

-Pois a gran cidade de Pontevedra que foi a finais do XV e durante o XVI débese ao barrio da Moureira.

-

-¿Qué tiña?

-

-Moitas cousas, coma os astaleiros que non se sabía ben onde estaban. O libro ten un pouco de investigación e por fotos antigas que encontrei na Spanish Society of América de Nova York sabemos onde estaban os astaleiros de barcos de pesca, e con fotos da propia asociación veciñal, onde estaban os grandes astaleiros onde se construíu a carabela Santa María e donde se facían as galeras, grandes barcos de alomenos 45 metros, con dobre fía de remos.-¿Onde estaban eses astaleiros?

-

-Pois nun solar que segue sen edificar, onde estaba a fábrica de gaseosas Feijó. Alí non se construíu porque sempre foi mar. Ten uns muros quebrados porque a ría entraba dentro para poder botar os barcos. Agora seguro que haberá quen queira apropiarse deses terreos que non eran de ninguén pois eran mar. Pontevedra daquela era a cidade máis importante de Galicia e o porto, un dos principais de España en comercio. Os documentos constatan a exportación de 200.000 ducados de viño do ribeiro e 150.000 ducados de sardiña en salazón. Cada casa tiña o seu propio peirao de pesca e nas fotos descúbrese ademais a situación de tres grandes peiraos mercantís que estaban protexidos polas Torres Arzobispais e por soldados. Nas fotos que inclúe o libro, a maioría inéditas, vense tapados por area e mesmo na actualidade serían fáciles de descobrir.

-

-Pero A Moureira foi máis que iso ...

-

-Por suposto, tiña praza de touros, o desaparecido barrio de putas, casa de baños con manantial propio, fábricas de conserva, de madeira...

-

-E que é o que queda?

-

-Moitos edificios a conservar, medievais e do século XVI que deberían ser intocables. E tamén varias familias que non se sabe nin de onde viñeron pero que seguen a vivir alí.

-

-O arrabal foi tamén berce de grandes mariños.

-

-Por suposto, os máis grandes de Galicia. Os tres almirantes Matos; Paio Gómez Charino que rompeu as cadeas do porto de Sevilla para conquistar a cidade e que tiña unha preciosa casa fortificada antes da ponte do Burgo; Sarmiento de Gamboa ou Sarmiento, piloto de La Pinta e primeiro en regresar tralo descubrimento de América e que casi chega á Moureira pero arribou en Baiona.

-

-¿Que visión ten da Moureira a día de hoxe?

-

-Foi un enorme barrio ao que a cidade de Pontevedra lle debe moito, mesmo a súa razón de ser, e sempre lle pagou mal. Non foi declarado conxunto histórico e tiña que selo co mesmo valor que o conxunto histórico de Pontevedra. O barrio sempre foi destrozado, descoidado, e xa se ve como segue a estar. Precisamente iso é o que os veciños querían facer ver coa exposición de fotos e espero que este libro axude a facelo.