lunes, 30 de julio de 2007

A MISA DE ROSALÍA 1

As catro estaciós. Dibuxo informático inacabado de Xesús López, no que cada ponla representa unha estación. ¿Cómo está hoxe o idioma, privados da voz da cantora, reconvertido en caricatura por teren mediado os políticos na lingua e non sermos capaces de face-lo recomendado por Risco: traballar científicamente a obra galega de Rosalía e Curros. E así nos vai. Parece que xa non-os queda máis que un longo inverno. Cando se esvaece a memoria de Rosalía e pensamos nun nacionalismo sen galeguismo, mal van ir as cousas.

Pontevedra, 30.7.2007

Inserimos aquí un traballo desta data, de El Correo Gallego, un artículo breve no que o autor, nunha primeira entrega, avisa dos peligros que andan por aí, ou que temos na casa. Avisa nada máis e nada menos de que a misa de Rosalía, un acto de fe galeguista, unha das poucas demostraciós de que o noso nacionalismo seguía vivo e que foi acto de encontro ó longo de moitos anos, que nos últimos viña convocando o Patronato de Rosalía de Castro, desta volta non foi anunciada. ¿Qué está pasando? Paréceme axeitada a crítica que fai o autor, no sentido de que o Patronato, que parece ter cambiado de alma, puido o que non puido o franquismo. Hai moito de caos no momento actual do galeguismo, ó que se quere privar de non poucas das súas claves. Leede con atención o traballo que sigue: Por Marcelino Agís Villaverde, Profesor de Filosofía.

AL SUR

La Misa de Rosalía, 1-

Lo que no logró el franquismo, ni la desorientación de los primeros años de la transición, acaba de lograrlo la Fundación Rosalía de Castro: cargarse la Misa de Rosalía que se celebraba cada 25 de julio, Día de Galicia, en Bonaval.

Manuel María en su artículo Pequena historia da Misa de Rosalía, publicado en un monográfico de A Nosa Terra dedicado a Rosalía, sitúa sus inicios en los años 1949-50. Sin embargo, hay fuentes documentales que acreditan su origen con anterioridad a la Guerra Civil. Fuentes que maneja Carlos Baliñas en su libro Rosalía de Castro: entre a poesía e a política al hablar de esta Misa. En cuanto a su significación, era, desde luego, un oficio religioso pero al que se le daba un sentido político y patriótico. En realidad, durante años fue el único acto de afirmación pública del galleguismo. Y, de este modo, del pequeño grupo de asistentes de los primeros tiempos, se pasó a una amplia participación, sobre todo a partir de 1949, cuando se hace cargo de su organización el Patronato Rosalía de Castro. Era, escribe Baliñas, "concentración anual de galeguistas, mesmo non crentes". En esta Misa predicó por primera vez un obispo en lengua gallega y años más tarde se celebraría también en este marco la primera liturgia en gallego. Los sermones servían no sólo como expresión de religiosidad, sino también de compromiso con la cultura, la lengua y la realidad de Galicia. ¿Por qué ha dejado de organizarla la Fundación dedicada a engrandecer el nombre de Rosalía? ¿A qué responde esta afrenta que se hace a toda Galicia?

No hay comentarios: