Pólipos. O idioma está cheo de adherencias lusas que non lle van, menos gratas á vista e mai-lo oído que o dibuxo informático que presentamos. Autor, Xesús López.Pontevedra, 1 de Xullo do 2007
CORRECTOR ORTOGRÁFICO,
por Xesús López Fernández
por Xesús López Fernández
Que agora nos anuncien, outravolta, a edición dun corrector ortográfico da lingua galega, non é boa noticia.
O galego, as súas variantes, deben seguir vivas ou, dito doutra forma, mentres sigan vivas non deben ser sometidas á dictadura dun corrector pra mete-los textos todos nas normas da concordia, o camiño escollido polos "paralusos" pra nos achegar ó Portugalicia por eles soñado. Se algo se pode facer é abolir tódo-los correctores que por aí poidan andar, promover incluso un cambio de rumbo no camiño da RAG, no seu inícuo papel desta volta, esgazando o leigado dos devanceiros.
Algo xa dito neste blog reclama atención dos que se queiran comprometer coa salvación da nosa lingua milenaria. Trátase da afirmación de Vicente Risco de que "non soubemos traballar científicamente as obras de Rosalía ou Curros", o seu leigado cultural.
Outros autores: Ánxel Fole, coa súa defensa das diversas falas que se dan na terra, Xesús Alonso Montero, a súa obra do "Informe [dramático] da lingua galega", as lecciós de Moralejo en "A lingua galega e os seus problemas", prologada curiosamente polo anterior citado. Ou tamén o dito e xa manifestado no blog: a recomendación do P. Sarmiento de construi-lo idioma a partir da fala.
De non cambia-lo rumbo que dende o estaribel dos ideólogos do galegués están a planificaren, o idioma, xa en fase preagónica, estará morto en pouco tempo.
Importa, pois, e con urxencia, desinstala-los correctores normativos do Diktatt.
Confío en que a cousa quede explicada, que se entenda o que quero decir dende a miña postura de radical independencia. Se non se respeta o leigado popular, ó idioma non lle quedan os mil anos arelados, senón os trinta ou menos presentidos a consecuencia da fractura imposta polo equipo de dictadores lingüísticos: Os do Diktatt, que agora matinan non tanto en obrigaren ós escritores como ós distintos medios á instalación do corrector que sacaron da entreperna. Demasiada ofensa. Cheira mal.
Queren acabar coa alma deste pobo, esquecidos do xa dito outras veces: que o idioma é unha creación social, nunca invento de laboratorio. E peor se os que traballan no "laboratorio" teñen ordes de actuar no sentido de deteriora-la lingua, mingoa-la súa riqueza, impedir que a xente poida pensar, privala de palabras eliminadas por decreto. Por decreto "discreto", que moitos non se dan conta.
O bo de todo é que tamén eles son víctimas, que a clase política que os alenta, cos seus discursos en galegués goza cada volta de menos credibilidade, por se ter sobido ó estaribel ou chafaldrís dos "inventores do galegués". A criatura, o híbrido inventado, tradúcese tamén na falta de comunicación de moitos que fan bandeira dun idioma que xa non é o vello idioma do país.
O galego, as súas variantes, deben seguir vivas ou, dito doutra forma, mentres sigan vivas non deben ser sometidas á dictadura dun corrector pra mete-los textos todos nas normas da concordia, o camiño escollido polos "paralusos" pra nos achegar ó Portugalicia por eles soñado. Se algo se pode facer é abolir tódo-los correctores que por aí poidan andar, promover incluso un cambio de rumbo no camiño da RAG, no seu inícuo papel desta volta, esgazando o leigado dos devanceiros.
Algo xa dito neste blog reclama atención dos que se queiran comprometer coa salvación da nosa lingua milenaria. Trátase da afirmación de Vicente Risco de que "non soubemos traballar científicamente as obras de Rosalía ou Curros", o seu leigado cultural.
Outros autores: Ánxel Fole, coa súa defensa das diversas falas que se dan na terra, Xesús Alonso Montero, a súa obra do "Informe [dramático] da lingua galega", as lecciós de Moralejo en "A lingua galega e os seus problemas", prologada curiosamente polo anterior citado. Ou tamén o dito e xa manifestado no blog: a recomendación do P. Sarmiento de construi-lo idioma a partir da fala.
De non cambia-lo rumbo que dende o estaribel dos ideólogos do galegués están a planificaren, o idioma, xa en fase preagónica, estará morto en pouco tempo.
Importa, pois, e con urxencia, desinstala-los correctores normativos do Diktatt.
Confío en que a cousa quede explicada, que se entenda o que quero decir dende a miña postura de radical independencia. Se non se respeta o leigado popular, ó idioma non lle quedan os mil anos arelados, senón os trinta ou menos presentidos a consecuencia da fractura imposta polo equipo de dictadores lingüísticos: Os do Diktatt, que agora matinan non tanto en obrigaren ós escritores como ós distintos medios á instalación do corrector que sacaron da entreperna. Demasiada ofensa. Cheira mal.
Queren acabar coa alma deste pobo, esquecidos do xa dito outras veces: que o idioma é unha creación social, nunca invento de laboratorio. E peor se os que traballan no "laboratorio" teñen ordes de actuar no sentido de deteriora-la lingua, mingoa-la súa riqueza, impedir que a xente poida pensar, privala de palabras eliminadas por decreto. Por decreto "discreto", que moitos non se dan conta.
O bo de todo é que tamén eles son víctimas, que a clase política que os alenta, cos seus discursos en galegués goza cada volta de menos credibilidade, por se ter sobido ó estaribel ou chafaldrís dos "inventores do galegués". A criatura, o híbrido inventado, tradúcese tamén na falta de comunicación de moitos que fan bandeira dun idioma que xa non é o vello idioma do país.
No hay comentarios:
Publicar un comentario