INTERESES NON CONFESABLES [3.7.06]

Recreación informática dos vertidos de escándalo dos primeiros tempos. Dibuxo do autor.

Pontevedra, 5.9.07.

Traballo do pasado ano, aparecido no Diario de Pontevedra e no Xornal.com. Nel fálase sobre tramas, sobre intereses incomprensibles e presuntas prevaricaciós. Así vai o noso medio ambiente con políticos que manifestan estaren interesados pola Ecoloxía, pero.....as contas non casan. Ou sí casan pra eles. Queda entendido, ¿non?

Intereses non confesables,[3.7.06]
por Xesús López Fernández

Que Arregui, o novo presidente de Ence, teña manifestado que a empresa está disposta a considerar unha nova ubicación parece significar que as cousas poden estar a cambiar e que outro Lourizán é posible. Que o home pida colaboración a todos, que incluso solicite ó Concello compensaciós polo traslado da factoría, parece xa demasiado porque a situación da empresa é presuntamente ilegal, como a dos outros monstruos que ocupan o lugar e participan no arraso da memoria histórica do mesmo: Elnosa, Horpasa, a EDAR, a pranta de coxeneración, o ferrocarril.... ¿Ónde están as concesiós e as necesarias licencias? O horizonte do 2018 que sigue nos discursos é algo no que confiamos terá de se pronuncia-la Xusticia, cecáis o Tribunal Supremo. E ten razón Arregui cando dí que o traslado de Ence é máis ben un problema de tipo político-administrativo. Os políticos da “memoria histórica” néganlla a un Lourizán que non conoceron. Eu sí, e sei que por culpa deles as marismas non están recuperadas.


O asunto do traslado vai ser unha especie de regueifa electoral, con diversos contrapuntos. Mosquera declarou que o Concello estaría disposto a se comprometer económicamente. I, en relación coa recuperación da ría, dixo: “Seguiremos implicándonos de cabeza [....] con todo o noso esforzo”, asunto sobre o que o home ten varios discursos, algún non tan positivo. Pero Ence, como presunta infractora, non pode urxir compensaciós. Se Lores rectificou o dito por Mosquera no sentido de que a aportación económica do Concello sería “simbólica”, tamén acodeu co extintor pra decir que descarta a recalificación das marismas pra paga-lo traslado da pasteira. E non podemos esquecer que esa idea barallárona xentes do seu grupo, cando o conselleiro de Industria deixou cae-la oferta dun novo solar pra Ence en Meis-Barro, e que seguirían vertendo á ría de Pontevedra. ¿De qué saneamento estamos a falar?. Daquela comentárase que a estratexia pasaba polo ladrillo, integrando Lourizán nos terreos da Autoridade Portuaria e que sería ésta a constructora. Maquiavélicos.


Se Arregui dixo que Ence, na que non se prevén novas inversiós, está donde está “porque estamos, porque tenemos la concesión”, non se entende a afirmación cun proceso privatizador no que non se produceu a súa transmisión, ademáis das circunstancias de nulidade radical que deben prevalecer, como tamén a defensa dos dereitos humáns pola agresión ambiental da fábrica. Algo falla no discurso do home, como no dos políticos. E aí son especialmente importantes algunhas das palabras do industrial, en relación co interese municipal por deslocaliza-la industria, no sentido de que sempre hai unha parte de verdade, pero tamén un interese non confesable. Ou intereses e tramas, algo que xa temos apuntado en máis dunha ocasión. Lores acórdase agora de que os terreos son públicos e non susceptibles de aproveitamento urbanístico. Que a súa vontade sexa recupera-la ría está por ver, porque aí está o ferrocarril a Marín, por terreo demanial, urxido por el no ano 2000, ou a construcción da EDAR ilegal na que as tres Administraciós son presuntas delincuentes.


Arregui perguntou na súa comparecencia do xoves pasado se alguén maxinaba Pontevedra sen Ence, ó que haberá que responder que sí, como oportunamente dixo Teresa Casal; que moitos lembramos Lourizán como praia de Pontevedra e que nos sentiríamos máis libres con ese espacio recuperado polo mar, finalizada a hipoteca ambiental da ría e o achanzamento das nosas moradas polo pestazo da fábrica (Léase a sentencia do caso López Ostra contra o Estado español, do Tribunal Europeo de Dereitos Humáns). Se as cousas non cambian é polo que deixou dito o novo presidente: os intereses non confesables. ¿As tramas?. E a Xusticia vai lenta en asuntos xa denunciados. Que a Fiscalía de Vigo investigue as posibles irregularidades no PXOM de Nigrán, ou materializara ante o Xuzgado unha denuncia, por presunta prevaricación, contra o alcalde de Gondomar, pode ser síntoma de que algo se move; de que tamén aquí vai vela-lo Ministerio Fiscal pola ordeación do territorio e o medio ambiente. Intereses ocultos ou tramas son fáciles de telumbrar.