A LINGUA, A LINGUA, ¿QUÉ VAI PASAR? [15.9.2001]

Título do dibuxo informático do autor: "Os biosbardos". As fantasías. A eso, como si estiveran nas Batuecas, andan a xogare moitos dos "expertos" en galego, coa teima de impoñe-lo seu discurso ideolóxico contra o dos verdadeiros conocedores e contra a realidade social da lingua.

Pontevedra, 17.9.2007.

Recupero este traballo do ano 2001, antes de inserir outro posterior e do mesmo ano, que vai da mesma cousa: a desnaturalización do idioma, a súa nazificación como dí Paco Vázquez, o embaixador de España no Vaticano, ex-alcalde d´A Coruña. Tamén fago alusión a Alonso Montero e ó seu inconfundible discurso.

Coido que o traballo é claro e que non precisa outro comentario. Nesa época foi cando se descobreu que uns cen estudiosos andaban a enredaren co idioma e a propoñeren como soluciós formas que nunca foron galega. Por desgracia, na RAG non se soubo reaccionar e aceptaron o paquete que lle entregaron esos "estudiosos", asunto que desconocían moitos dos académicos que se sentiron traicionados. Pero unha vez promulgáda-las normas da concordia, a propia RAG convirteuse en traidora. Non xustifica a súa existencia e debería desaparecer.

A imprantación das "galeskolas", os nenos cantando, si cantan, o himno galego, fai boa a afirmación de Paco Vázquez sobre a nazificación do país. Que Quintana diga que os que se opoñen ó himno son os mesmos que se opoñían a Rosalía vale tamén por pasiva, porque os que queren imprantaren o galegués do Bloque están tamén a promoveren o abandono do idioma popular, do idioma de Rosalía, que pra mín sigue a ser un referente, un norte..

A LÍNGUA, A LÍNGUA, ¿QUÉ VAI PASAR? [15.9.2001],

por Xesús López Fernández

-
Anúncianse novos cambios nas normas ortográficas e morfolóxicas do idioma galego. Mentres se nos dí que cen especialistas están a traballare na súa elaboración, algús académicos consultados afirman non saber das mesmas. Certo xornal adiantou xa algunhas primicias: “a+o” da forma “ao” mellor que “ó”. Terminaciós: “-bel”, mellor que “-ble” (amabel/amable); “-zo/za” mellor que “-cio/cia” (servizo/servicio); “-aría” mellor que “-ería” (Consellaría/Consellería). É decir, nova sementeira de confusión, porque se por medio das normas en vigor se introduciron numerosos diferencialismos sen sentido, viríase agora coa estupidez de nos propoñeren outravolta e como mellores formas alóglotas que non están vivas no idioma popular, que é o que realmente debe marca-la pauta. Han estaren contentos os que propoñen a forma Galiza. Pero alguén, dende a altura do seu maxisterio, acaba de falar.

-
“¿Galiza? É como si estiveramos a falar doutro país.”. A afirmación, que coido suscribimos a maioría dos galegos, é de Xesús Alonso Montero. O profesor chega a decir que os promotores de Galiza carecen de preocupación social, e que non hai que ser nengún especialista pra saber que ésa foi unha forma lexítima, pero pasaron varios séculos e a realidade é, hoxe, outra. E na nosa máis ilustre tradición, de Rosalía pra aquí, falamos de Galicia. Repito, son palabras de Alonso Montero, que se mostrou moi conciso no curso dunha recente entrevista. Outra das cousas que comentou i en relación co seu libro “Informe (dramático) sobre o galego”, editado no 73, é que os seus presaxios se están a compriren, porque hai máis literatura, pero menos língua. Fálase do galego, pero estase a falar menos en galego. Pola miña banda estou convencido de que as normas en vigor non son tan isolacionistas como algúns din e que a súa sobrecarga diferencialista veu acentua-la rotura xeneracional de que fala Alonso Montero.

-
Se realmente se tivese en conta a fala, si se tivera normativizado en relación coa língua creada polo pobo ó longo do tempo no canto de estaren, ás veces, a impoñer formas que resultan espúreas, ou pasadas, perdidas no Medioevo, o idioma estaría máis louzán. Pero veñen malos tempos porque coido hai consenso incluso a nivel editorial. Téñase presente que algunhas editoras non se axustan á norma oficial –¿á procura do mercado portugués?-- e son poucas as que respetan o idioma creado polos autores. Por certo que moitos publican cada vez máis en castelán, liberándose así de problemas. Desgraciadamente, a nosa Academia, en vez de levantar acta do idioma vivo, falado, fixo xa demasiadas concesións ó portugués, que é unha língua claramente distinta. Outros colectivos intentan comunicárense coa nosa sociedade nunha especie de língua sen raíces, que vale como enredo pero nada máis, e ten sido obxeto de diversas críticas. Nesa línea, ó galego do Bloque chámanlle galegués.

-
Paco Vázquez –curioso-- acusa ós promotores desa “normativa” que nos anuncian como panacea nada menos que de “nazificar” Galicia. O alcalde da Coruña dí que está promovida por voces totalmente minoritarias que tentan “usurpa-lo idioma e os símbolos comúns de tódo-los galegos”. Parece forte, demasiado forte quezáis. E tamén acusou de deixadeza á Consellería de Educación, por permitiren “a infracción da normativa actual por moitos profesores que levan ós nenos a un desbaraxuste mental tremendo coa imposición da chamada norma lusista, que é un galego inventado”. Dacordo. E teño oído moitas críticas dese abandono, como tamén de mestres que se esforzaban en privar ós alumnos dun idioma que éstos falaban, tal vez, con máis perfección que os seus ensinantes. Vázquez falou como un trono, pero existe, efectivamente, un intento de privarnos da língua enxebre e non resulta raro recibir de certas administraciós cartas de corte lusista, alóglotas, demostrativas de que alí traballa xa algún infiltrado. I eso non se pode consentir.