Vista parcial da Feira Franca. Acceso imposible prás ambulancias e bombeiros. Despois da festa, miseria, chan ennegrecido que aínda a día d´hoxe, 25.10.2007, permanece. Non hai plan de emerxencia que funcione. Aldeanismo en estado puro.
Outra vista da Feira Franca do 2007. O dragón. Pra esa bullanga e outras miserias fixeron a reforma. [Fotos de Xesús López]
Pontevedra, 25.10.2007
Un podía creer que no ano 2002, pese ós erros cometidos, o equipo de goberno estaba a actuar con sentido común. Hoxe en día xa non se lle pode conceder ese plus, porque a cidade está materialmente asfixiada, afogada, destroída en gran parte. O que se decía no traballo que hoxe introducimos poderíase repetir, pero con tintes de máis gravedade.
A FIN DO TÚNEL [21.12.2002],
A FIN DO TÚNEL [21.12.2002],
por Xesús López Fernández
É un decir. Refírome á zona vella na que cada día se producen ou anuncian novos cerres de comercios. Algús dos establecementos que están coa liquidación final son negocios renovados que sustituíran a outros que á súa vez colleran o relevo de tendas arruinadas a causa do cerre e traslado do mercado ou ben da presión peatonalizadora da que un que outro empresario non se tiña decatado ata que a ocupación de Valentín García Escudero polas casetas e material de obras da empresa Casas Novas apretóulle-los zapatos; fíxolles ve-la realidade, privados do aparcamento que representaba aquel espacio e fixo levadeira a súa actividade mercantil mentres outros empresarios víanse forzados ó peche porque non se compriran os prazos, porque non houbo unha actitude de colaboración dende o Concello nen dende a propia asociación empresarial. Non souberon defende-lo modelo de cidade existente.
Con paciencia non se mantén viva unha empresa que, ubicada nunha zona comercial, pasou súpetamente a estar noutro sitio porque a política urbanística levada a cabo –de auténtica deconstrucción— cambiou a idiosincrasia do lugar. Pra algunhas das víctimas da situación creada pensaba Lores que a súa receta de “paciencia” ou de que “xa se vía a luz da fin do túnel” podería funcionar, facer posible a presencia viva dun local comercial con obrigacións de pagos ó persoal ou de renovaren stocks pra un público normalmente rural ó que se lle acabaría por prohibi-la entrada en Pontevedra co actual esquema circulatorio. A zona peatonalizada creceu máis da conta e outros negocios están a padeceren agora o impacto dos cerres de Michelena e mái-lo tramo de Daniel la Sota-Glorieta de Compostela. Non se pensou con criterio de ecoloxismo urbán pra manter vivo o tecido comercial tradicional e así como en Silgar, polas obras levadas a cabo, o mar se leva a area, aquí o público do rural non penetra na cidade porque o seu mellor amigo, o coche, está condenado a dirixirse a Carrefour, con aparcamento gratuíto, deshonestamente privilexiado polo Concello e por Fomento.
Cando aínda non se inaugurou o parking do Mercado –según Lores ía ser no outono ou antes, en setembro— a situación é absolutamente desmoralizante, gravitando ademais sobre a mesma as actitudes de Fomento e Patrimonio, que non se sabe certamente qué baralla están a xogaren –ou sí se sabe-- e que non están exentos de culpa na situación creada no casco histórico, no deterioro consentido de espacios como a praza da Verdura. ¡E claro que aquí como en outras actuacións existeu unha clara deixadeza da Delegación de Cultura!. A zona en xeral está cada vez máis morta, sen plan de accesibilidade, sen ideas pra ver de manteren e incrementaren o número de residentes. Outra familia conocida acaba de abandona-lo barrio, temerosa de que o peor aínda estea por vir. Porque aumenta-lo número de tascas e terrazas, converti-las prazas en campos de xogo tipo “un globo, dous globos, tres globos”, non axuda a configura-la zona como barrio residencial.
Non todo ha ser pesimismo. Os que apostan pola configuración do casco vello como Centro Comercial Urbán están a presentaren o seu logotipo á par que agasallan ós compradores da zona cun pequeno acebo no que unha etiqueta recomenda “pensa no futuro, respeta a natureza”. O tal centro sona a pura entelequia, porque sen aparcamentos próximos non hai negocio posible. Eso require un cambio de política urbanística porque de pouco vai vale-lo parking do Mercado cando están a eliminaren prazas en superficie en maior número que as que crean. Repito, é necesario un cambio real de política urbanística ou a cidade vella vai seguir na involución museística hai tempo comezada con aquel preanuncio navideño de hai catro ou cinco anos, cando estrearon as guirnaldas de tanatorio que nestas datas volven enche-las rúas vellas de sombras. Podo pensar nun futuro pró acebo que recollín; podo creer no futuro da zona, pero aínda non vexo a claridade anunciadora da fin do túnel.
É un decir. Refírome á zona vella na que cada día se producen ou anuncian novos cerres de comercios. Algús dos establecementos que están coa liquidación final son negocios renovados que sustituíran a outros que á súa vez colleran o relevo de tendas arruinadas a causa do cerre e traslado do mercado ou ben da presión peatonalizadora da que un que outro empresario non se tiña decatado ata que a ocupación de Valentín García Escudero polas casetas e material de obras da empresa Casas Novas apretóulle-los zapatos; fíxolles ve-la realidade, privados do aparcamento que representaba aquel espacio e fixo levadeira a súa actividade mercantil mentres outros empresarios víanse forzados ó peche porque non se compriran os prazos, porque non houbo unha actitude de colaboración dende o Concello nen dende a propia asociación empresarial. Non souberon defende-lo modelo de cidade existente.
Con paciencia non se mantén viva unha empresa que, ubicada nunha zona comercial, pasou súpetamente a estar noutro sitio porque a política urbanística levada a cabo –de auténtica deconstrucción— cambiou a idiosincrasia do lugar. Pra algunhas das víctimas da situación creada pensaba Lores que a súa receta de “paciencia” ou de que “xa se vía a luz da fin do túnel” podería funcionar, facer posible a presencia viva dun local comercial con obrigacións de pagos ó persoal ou de renovaren stocks pra un público normalmente rural ó que se lle acabaría por prohibi-la entrada en Pontevedra co actual esquema circulatorio. A zona peatonalizada creceu máis da conta e outros negocios están a padeceren agora o impacto dos cerres de Michelena e mái-lo tramo de Daniel la Sota-Glorieta de Compostela. Non se pensou con criterio de ecoloxismo urbán pra manter vivo o tecido comercial tradicional e así como en Silgar, polas obras levadas a cabo, o mar se leva a area, aquí o público do rural non penetra na cidade porque o seu mellor amigo, o coche, está condenado a dirixirse a Carrefour, con aparcamento gratuíto, deshonestamente privilexiado polo Concello e por Fomento.
Cando aínda non se inaugurou o parking do Mercado –según Lores ía ser no outono ou antes, en setembro— a situación é absolutamente desmoralizante, gravitando ademais sobre a mesma as actitudes de Fomento e Patrimonio, que non se sabe certamente qué baralla están a xogaren –ou sí se sabe-- e que non están exentos de culpa na situación creada no casco histórico, no deterioro consentido de espacios como a praza da Verdura. ¡E claro que aquí como en outras actuacións existeu unha clara deixadeza da Delegación de Cultura!. A zona en xeral está cada vez máis morta, sen plan de accesibilidade, sen ideas pra ver de manteren e incrementaren o número de residentes. Outra familia conocida acaba de abandona-lo barrio, temerosa de que o peor aínda estea por vir. Porque aumenta-lo número de tascas e terrazas, converti-las prazas en campos de xogo tipo “un globo, dous globos, tres globos”, non axuda a configura-la zona como barrio residencial.
Non todo ha ser pesimismo. Os que apostan pola configuración do casco vello como Centro Comercial Urbán están a presentaren o seu logotipo á par que agasallan ós compradores da zona cun pequeno acebo no que unha etiqueta recomenda “pensa no futuro, respeta a natureza”. O tal centro sona a pura entelequia, porque sen aparcamentos próximos non hai negocio posible. Eso require un cambio de política urbanística porque de pouco vai vale-lo parking do Mercado cando están a eliminaren prazas en superficie en maior número que as que crean. Repito, é necesario un cambio real de política urbanística ou a cidade vella vai seguir na involución museística hai tempo comezada con aquel preanuncio navideño de hai catro ou cinco anos, cando estrearon as guirnaldas de tanatorio que nestas datas volven enche-las rúas vellas de sombras. Podo pensar nun futuro pró acebo que recollín; podo creer no futuro da zona, pero aínda non vexo a claridade anunciadora da fin do túnel.
No hay comentarios:
Publicar un comentario