O caos normativo, figuración informática do autor, xa reiterada no blog. -
Pontevedra, 16.10.2007.
-O artículo agora pendurado no blog é outro máis sobre o idioma. Escrito no ano 2000, análizanse as culpas na deriva estúpida do idioma galego cara ó portugués. O idioma é a fronteira, non teñamos dúbida, como acontece na "raia seca" máis que no propio Miño, como ten apuntado Moralejo.
-
POLÍTICA E IDIOMA [13.1.2000],
por Xesús López Fernàndez
-
Hai uns días enviei un e-mail á edición dixital do Correo, en relación co tema da língua, cunha enquisa sobre o futuro do noso idioma, sobre se convén mante-la ortografía actual ou ir derivando cara ó portugués, dito de forma simple. E como son dos que entenden que o idioma está claramente decantado dende hai moito tempo por vocación exclusiva da nosa sociedade, que existe unha arela popular de perfección, deixei dito o que pra mín son cuestiós claras dende hai moitísimos anos: que o galego é unha cousa, o portugués outra, como deixou dito Saramago en Pontevedra, lección que semella aínda non entendida nen polos que se instalaron no tren dos “mínimos”, nen polos que van máis alá, pola vía do mal chamado “reintegrado”. No fondo, andando sempre polos arredores, parece que, pola vía dos diferencialismos, chegamos a unha situación de endodiglosia completamente estólida.
POLÍTICA E IDIOMA [13.1.2000],
por Xesús López Fernàndez
-
Hai uns días enviei un e-mail á edición dixital do Correo, en relación co tema da língua, cunha enquisa sobre o futuro do noso idioma, sobre se convén mante-la ortografía actual ou ir derivando cara ó portugués, dito de forma simple. E como son dos que entenden que o idioma está claramente decantado dende hai moito tempo por vocación exclusiva da nosa sociedade, que existe unha arela popular de perfección, deixei dito o que pra mín son cuestiós claras dende hai moitísimos anos: que o galego é unha cousa, o portugués outra, como deixou dito Saramago en Pontevedra, lección que semella aínda non entendida nen polos que se instalaron no tren dos “mínimos”, nen polos que van máis alá, pola vía do mal chamado “reintegrado”. No fondo, andando sempre polos arredores, parece que, pola vía dos diferencialismos, chegamos a unha situación de endodiglosia completamente estólida.
-
¿Qué acontecería se o PSOE ou o PP, a nivel estatal, cuestionasen as normas ortográficas do castelán/castelao? No tocante ó idioma, ¿non é a Real Academia a que debe falar, que acaba de editar unhas novas normas debidamente debatidas? ¿Non teríamos que artellar unha argumentación parella no caso do galego agora que o BNG –o “beenegué”— ven de face-lo seu comunicado sobre o uso dos “mínimos” nas comunicaciós da coalición e do normativo –arrimando o máis posible ó luso— nas publicaciós das instituciós por eles controladas?. Pero a Academia Galega non dá mostras de estar viva, de notaria-lo idioma popular, i é de agradecer un traballo recente de Xesús Alonso Montero no que recomendaba o debate interno, acougado, pensa-los posibles cambios a introduciren na nosa ortografía. A Academia Galega debería considera-la súa recomendación porque as cousas non van por bó camiño e non se pode mante-la situación actual de sancionar como bós unha serie de diferencialismos que están a cambia-la natureza do idioma.
¿Qué acontecería se o PSOE ou o PP, a nivel estatal, cuestionasen as normas ortográficas do castelán/castelao? No tocante ó idioma, ¿non é a Real Academia a que debe falar, que acaba de editar unhas novas normas debidamente debatidas? ¿Non teríamos que artellar unha argumentación parella no caso do galego agora que o BNG –o “beenegué”— ven de face-lo seu comunicado sobre o uso dos “mínimos” nas comunicaciós da coalición e do normativo –arrimando o máis posible ó luso— nas publicaciós das instituciós por eles controladas?. Pero a Academia Galega non dá mostras de estar viva, de notaria-lo idioma popular, i é de agradecer un traballo recente de Xesús Alonso Montero no que recomendaba o debate interno, acougado, pensa-los posibles cambios a introduciren na nosa ortografía. A Academia Galega debería considera-la súa recomendación porque as cousas non van por bó camiño e non se pode mante-la situación actual de sancionar como bós unha serie de diferencialismos que están a cambia-la natureza do idioma.
-
Nunha publicación do Concello de Pontevedra –ANO CASTELAO/PONTEVEDRA/2000— inclúese unha frase do noso polígrafo: “Non esquezamos que se aínda somos galegos é por obra e gracia do idioma”. Certo. Eu aínda gosto máis de decir qu´o idioma é a nosa fronteira, o que define a nosa realidade nacional –a “raia seca” máis qu´o Miño-- qu´algús están a cambiaren por un extraño sentimento de endodiglosia --¿tamén de autoodio?— tentando descobrire novos mediterráneos. E pensan, tal vez e parodiando a Saramago, que por unha cuestión de psicoloxía dinámica --suxire un experto en “A balsa de pedra”-- os galegos imos entender como boa esa língua deturpada que falan moitos políticos, que imos ir tras deles como fan os estorniños con José Anaiço, o mestre, hipnotizados. E non vai ser así.
As xentes do BNG son traballadoras e neste momento non temos outro referente nacionalista. Que a organización conserve o tiro electoral despois do pasado en Marín está por ver. Sei que pra moitos tamén marca distancia, ademáis do sector stalinista, o uso que fan do idioma, que ó mellor explica as dificultades da organización frentista pra se abrir un espacio no mundo rural, onde se manteñen máis vivas as esencias da língua nas que parece que a Academia non repara. Por favor, que non invente; que faga simplemente de notario, como a Real Academia Española. A ver se aínda é posible.
Nunha publicación do Concello de Pontevedra –ANO CASTELAO/PONTEVEDRA/2000— inclúese unha frase do noso polígrafo: “Non esquezamos que se aínda somos galegos é por obra e gracia do idioma”. Certo. Eu aínda gosto máis de decir qu´o idioma é a nosa fronteira, o que define a nosa realidade nacional –a “raia seca” máis qu´o Miño-- qu´algús están a cambiaren por un extraño sentimento de endodiglosia --¿tamén de autoodio?— tentando descobrire novos mediterráneos. E pensan, tal vez e parodiando a Saramago, que por unha cuestión de psicoloxía dinámica --suxire un experto en “A balsa de pedra”-- os galegos imos entender como boa esa língua deturpada que falan moitos políticos, que imos ir tras deles como fan os estorniños con José Anaiço, o mestre, hipnotizados. E non vai ser así.
As xentes do BNG son traballadoras e neste momento non temos outro referente nacionalista. Que a organización conserve o tiro electoral despois do pasado en Marín está por ver. Sei que pra moitos tamén marca distancia, ademáis do sector stalinista, o uso que fan do idioma, que ó mellor explica as dificultades da organización frentista pra se abrir un espacio no mundo rural, onde se manteñen máis vivas as esencias da língua nas que parece que a Academia non repara. Por favor, que non invente; que faga simplemente de notario, como a Real Academia Española. A ver se aínda é posible.
No hay comentarios:
Publicar un comentario