A FIN DOS TEMPOS [18.11.2000]

Un pinal espeso, outro modelo de forestación. Fantasía informática de Xesús López.

Pontevedra, 3.11.2007

Novo traballo da xeira dos do ano 2000, sobre os avisos que daquela se daban xa sobre do cambio climático, especialmente aceirádo-los de Xohán Paulo II e o de Saramago, que anunciaba daquela un novo libro, A Caverna, O Centro, onde podemos decir que converxen actuaciós caciquís, mesmo cambios viarios pra conduciren os "ludópatas" a deixaren alí a nómina. O traballo conserva total vixencia, como se fora escrito neste momento. O Centro, os Centros, lindan coa urbe; os políticos que cambiaron o sistema viario da cidade pra potenciaren aínda máis a omnipresencia dos Centros, tamén son conocidos.

A FIN DOS TEMPOS (18.11.2000)
por Xesús López Fernández

O título venme suxerido pola xuntanza que –cando redacto estas líneas— están a celebraren en Den Haag representantes de diversos países da Terra, a estudiaren a aplicación do Protocolo de Kyoto sobre quecemento global, comezo da fin do mundo... Máis que o home relixioso, que medita nese término, o home laico vive coesa preocupación que, por outra banda, finxe ignorar. E verdadeiramente –á marxe da cousa apocalíptica— houbo xa diversas fins dos tempos; por exemplo a dos dinosaurios, hai agora 65 millós de anos. Difícil o teñen os milenaristas que pensan na especie de gran sabbat que escomezaría despois do segundo milenio. O curioso é que os laicos poderosos actúan como se pra eles encetara unha era de cada vez maior dominio, ó tempo que acaban co planeta e coas comunidades que vivían asentadas na Terra, que inventaran xa as técnicas do desenvolvemento sostible por medio da súa economía de subsistencia, que haberá que retomar.

Desaparecido o 95% das especies, o home aínda está. E tivo a oportunidade de converti-lo espacio profano onde vive en sagrado –fanum--, de atoparse así con Deus. Pero parece que non está polo labor e cada día inventa novas formas de exterminio, como sinalou Xohan Paulo II con motivo do Xubileo Agrícola, o pasado 12 de novembro, ante 120.000 labregos sensibilizados, aburados pola dictadura que están a sofrir. Máis crítico co consumismo que os reunidos en Den Haag, dixo que o home fai uso do poder “prá contaminación atmosférica, o desequilibrio ecolóxico, os vertedeiros de refugallos tóxicos e mai-la deforestación”. “Se as técnicas máis refinadas non se reconcilian coa natureza, a vida do home vai correr riscos cada vez maiores, dos que xa hai avisos preocupantes”, como sabemos tamén aquí, onde non sería extraño o discurso fundamentalista tentando desautoriza-lo sermón do Papa. Xa se sabe, os apóstolos do consumismo e do deterioro ambiental.

E xa que falamos de consumismo, Saramago acaba de anunciar un libro sobre o tema. O seu título, A Caverna, alude a unha gran superficie que na novela é identificada polo nome de O Centro. Coido que ha ser de lectura trepidante, celérica. O home consumidor que acode á nova catedral non pra facer pregarias, senón pra consumir. E pódense maxinar situaciós límite varias, dende a especie de ludópata que chega á gran superficie coa nova nómina; que abordado por azafatas de short que se desprazan en patíns, vai atendendo os seus consellos e, á fin, ten que botar man de novos carros pra mercar máis roupa, dous televisores, incluso un ordeador pra non sabe qué.. Ó sairen os ludópatas do hiper, eso sí, xa non lles queda nada da nómina e han pensar en solicitar algún tipo de créto ou de anticipo reintegrable na propia empresa que lles dá traballo e que está a sofri-la competencia do centro.

Teñen razón o Papa e Saramago ó criticaren o consumismo que, privado de ética, non dubidou en canibalizar a bois e vacas. E acaba de inventar unha nova forma de morte: o mal das vacas tolas. ¿Qué daría de sí unha novela interactiva, escrita por medio de Internet, na que se aportarían ideas e conocementos diversos?... A urbe arruinada coa chegada dun gran hiper... Claves políticas, recalificaciós, cambio de uso viario promovido polos caciques pra conduciren ós ludópatas colonizados cara á claustra ou gran cova, como os ácratas costuman decir do novo templo.. Campañas de fidelización, marketing alienante: Feiras, Días Monográficos, Hamburguesas pra Escolares... 10.000 de carne, cifra máxica...Pero ese día, horror, os siareiros ven cortada a súa saída á circunvalación... As caravás son retidas... Forzas da policía e voluntarios tentan levaren ós nenos todos a ambulancias medicalizadas...¡Os servicios veterinarios evidenciaran a existencia de vacas tolas na orixe da carne agora vendida! Alarma total, o Día das Hamburguesas acaba sendo o día dos cinco, seis, dez mil lavados de estómago...As vacas da novela poderían, tamén, marca-la fin do tempo.