A DEMOCRACIA DA LINGUA [26.11.2007]

Icono informático sobre as normas da traición, as que tragou a RAG. Dibuxo de Xesús López.

Pontevedra, 26.11.2007

Artículo desta data publicado no Diario de Pontevedra e incluído na web de Xornal.com. Insisto en algo pra min evidente: a serie de traiciós das que está a ser víctima a nosa lingua; tamén o pobo dela forxador ó longo de séculos de sentinela. O malo do momento actual é consecuencia da claudicación da RAG ante os "comisarios políticos" que, dende diversos garapitos, están a veren se poden matare dous paxaros dun tiro: mingoa-la presencia do castelán e deteriora-lo galego por medio da inmersión no "galegués", ferramenta de destrucción masiva creada nos seus laboratorios. Que Galicia Bilingüe teña sorte e decisión no que se presenta como unha cruzada; que traballen tamén na recuperación das obras de Rosalía e Curros, os nosos verdadeiros guieiros.

A democracia da lingua [26.11.2007],
por Xesús López Fernández

Témolo comentado outras veces: a formación dos idiomas é eminentemente social. Volvemos recomendar un libro de Alex Grijelmo, “El Genio del Idioma”, no que se fai un relato da formación do español ó longo dos séculos, de cómo o “xenio” marca os “tempos” a unha sociedade ágrafa pra cada nova diferenciación, prós distintos cambios de psicoloxía e que, chegado un momento determinado, extrañamente, non son xa posibles cambios como os operados en tempos anteriores. O xenio está presente, estívoo dende o momento auroral no que o latín comezou a se diversificar. E marcou sempre o camiño pra que a sociedade fose construíndo unha obra suprema como é o castelán, de fácil ortografía; tamén outra obra querida por moitos de nós, o galego, rescatado por Rosalía e Curros, os verdadeiros faros do ben falar, como no 1910 decía Risco: traballar científicamente o leigado de Rosalía e Curros. Non se fixo.

Nalgunha ocasión teño lembrado a recomendación do P. Sarmiento de que fixerámo-lo idioma a partir da fala e non co referente do distanciado portugués, do que o frade avisaba, en relación co diccionario de Bluteau, que “si se retiraban as voces non portugueses, ou que son facultativas extrañas, quedaría reducido a un puro esquelete”. I éso está a pasar dende que, xa por autoodio, xa por estaren asentados nun nacionalismo fracasado, algús están a forzaren a nosa fala a esa deriva “ilusa”, case a dinamitala, metendo no noso léxico, como “propias”, palabras traídas da “cisterna” lusa: outra psicoloxía lingüística, outra pronunciación, outra ortografía e, naturalmente, un nacionalismo non galeguista. Así está o idioma desta volta, no seu peor momento, porque a sociedade galega non se identifica co “galegués” que lle colaron á RAG, cuia aceptación pareceunos un gran erro. Digamos, de paso, que os ingleses non teñen Academia; ou que a Real Academia Española leva moitos anos exercendo o seu lema de “limpia, fija y da esplendor”, dacordo cos cambios que a sociedade vai forxando. A Academia non inventa. E as normas deben cambiar cada moito tempo, como os franceses, que levan máis de cen anos sen lle tocaren ás súas.

É lóxico que o castelán teña gañado terreo na nosa terra contra as normas cambiantes aquí impostas, fin da fala popular. Pasáronse da raia; daí o desleixamento crecente, o desánimo existente…A aparición de “Galicia Bilingüe”, arestora en campaña de recollida de asinaturas, ¡e van 20000!, presente no auditorio de Caixanova o pasado venres 23.11, pode marca-lo camiño de volta ós deberes ben feitos. A asistencia ó acto de 800 persoas é demostrativa da preocupación existente, de que podemos estar a marcar un punto de inflexión na defensa dunha verdadeira ensinanza bilingüe. Os datos aportados pola plataforma son preocupantes, estarrecedores, á hora de enumerar “compra de vontades, servilismos mediante subvenciós, creación de grupos sectarios en tódo-los ámbitos, o labor dos comisarios políticos, a desfiguración do idioma galego por medio de modismos portugueses”, contra o predicado polo P. Sarmiento. O galego está certamente ferido.

Entérome pola web de “Galicia Bilingüe” dalgús aspectos da súa organización. Se no seu manifesto fan defensa de ámba-las linguas e do dereito dos cidadáns a se expresar en calquera delas, afirman tamén que a Administración débese abster de impoñer hábitos lingüísticos, que só os falantes son titulares de dereito. Que a súa actuación estea aínda no nacente non impide que xa teñan acadado un abano de propósitos ben definidos, antre eles o de informaren con criterios pedagóxicos e sociolingüísticos, etc., ser fonte de información e asesoramento, mesmo afirmaren que Bruselas non dou apoio ó decreto do galego e que Galicia Bilingüe é xa consultada por Europa sobre a situación do galego no ensino, o que invita á reflexión, mesmo a considerar que a salvación democrática de galego e castelán, na nosa terra, pode depender da penetración da plataforma na nosa sociedade. Difícil, pero posible.